Donderdag: grom-dag..

Picture this:
Een huilende kleuter, blaffend als een zeehondje, jankend van de keelpijn.
En dat om 6 uur ’s morgens.

Hét perfecte moment voor een barst in je werkende-moeder-hart…
Dat je het liéfst tegen je zielige kleutertje zou willen zeggen: lieverd, kruip maar lekker onder een dekentje op de bank en dat je hem het liefst de hele dag zou willen vertroetelen.

Maar nee.
Dat kon niet.
Want ja, werken en druk enzo.

*krak*

Dus gaf ik hem om half 7 een waterijsje in de hoop dat hij zich wat beter ging voelen..
Dat hielp.
En hij ging het gewoon proberen op school.
Als het niet zou gaan, zou ik ‘m komen halen….

Mijn hele werkdag hoorde ik dat blaffende zeehondje in mijn hoofd galmen en was ik blij dat ik ‘m uit school kon halen!

Nog éven snel wat eten voor vanavond en kopen en dan gauw door naar ut belsje schooltje.
*klik* deed mijn auto.
klik?!!?

En toen kwam er een stroom vloekwoorden uit mijn mond en zat er nóg een extra barst in mijn moederhartje.
mijn kiendjes! Ik kon ze niet ophalen..
In mijn hoofd zag ik ze zielig en alleen bij hun juffies staan te wachten tot ik zou komen.
Net als toen…

Ik belde iédereen die ik kon verzinnen en niémand was bereikbaar.
Zul je altijd zien he?
Gelukkig was daar onze lieve kraamhulp met vleugeltjes op haar rug
Zij hielp me uit de brand.
Goddank.

Intussen maakte mijn auto weer pruttel-start-geluiden en reed ik als een idioot naar huis.
Niet veel later werden mijn schatjes thuis afgezet.
Hun lieve lachjes lijmden de hart-barstjes weer een beetje.

En nu?
Nu struinen we het www af voor een leuk autooke.
Eentje die wel gewoon normaal doet enzo.

Zo.
Ik ben wel behoorlijk klaar met deze dag.
Nu maar hopen dat de klommel me morgenochtend niet wéér in de steek laat!
Duimt u met me mee?