Oei.
Dat mocht ik dus blijkbaar niet over mezelf zeggen van die oerslechte moeder.
Ik wéét ook wel dat ik dat niet ben, maar soms voélt het wel zo.
En dat was gisteren dus.
Vandaag voelde ik me wat beter en trokken we de vastelaoveskist maar eens open en doken we lekker de schminkdoos in…
Schminken.
Wat worden kiendjes er toch blij van altijd…!
En dromerige dalmatiërs zijn zó lief!..
Die Olivier! Dat is echt hét feestbeest van het gezin. 🙂
Ehh ja Jolanda, maar tegelijkertijd ook weer het geniepige draakje van de familie…;-)
Nu al zoveel pret! Echt genieten.
Wat kan je dat goed! Bij mij ziet een tijger er meestal meer als een in de regen gelopen panda uit 😉