Ik, de oerslechte mama…

Nou.
Sta je daar. Opgeprikt en wel klaar om naar het werk te gaan..
gaat het wel? vraagt mijn lief.
nee eigenlijk helemaal niet nee!
En zo geschiedde…
Ik ontdeed mezelf weer van mijn werkkledij en kroop weer terug in bed.
Nadat ik eerst tig keren met de wc-pot had geknuffeld zeg maar.
De kiendjes werden door papa weggebracht en ipv te rusten begonnen mijn hersentjes alweer te draaien.
Zwemles!
Oh nee!
Heeft ie nét weer superveel zin en motivatie en kan hij niet gaan omdat ik ziek ben!
Gelukkig was daar weer die heule lieve schoolmama die me al een paar keer uit de brand heeft geholpen.
Echt.
Wat moét je zonder dit soort mensen?
Onbetaalbaar zijn ze.
Zij nam de kleuter mee naar zwemles en zelf haalde ik de peuter uit school.

Die pootte ik vervolgens op de bank achter de iPad en aanschouwde het geheel vanuit de andere bank.
Ik.
De oerslechte, zieke mama.

Gelukkig heeft al dat slapen me goed gedaan en voel ik me weer een stuk beter.
Nu kan ik me vanmiddag met de jongens eens op de vastelaovespekskes storten, want heej: nog maar een maand en dan is ut weer zowiet!
De kriebels beginnen dan tóch te komen!
YES!!!