Het is zaterdagmorgen.
Een heerlijke, zonnige maar koude zaterdag in november.
Ik maai het gras.
Een prachtige vlinder fladdert om me heen.
Dikke tranen rollen over mijn wangen.
Jij bent het.
Goed dat je het gras maait, misschien is t de laatste keer dit jaar zeg je.
Ik lach om je woorden.
Ik blijf het zo maf vinden.
Een vlinder.
Een doodgewone vlinder.
Alleen ik die weet dat jij dit bent.
Nooit gedacht dat iemand zó ver weg kan zijn, maar ook zó dichtbij.
Ik mis je….
Fijn dat je er weer even was!
Mooi, krijg er kippenvel van……
Je voelt de liefde…..
prachtig Linda, koesteren.