Er moet wel een gigántische storm op komst zijn, want die grote jongens hebben zich cónstant in de haren. Schreeuwen, klieren, janken om niks, zaniken.
Echt.
Ik word er zó chagrijnig van hè?
Het is vast een wisselwerking.
Iets met korte lontjes, weinig geduld en lange tenen.
Ja en dan krijg je dat.
Dat botst.
En dat peutertje dat vannacht heerlijk met zijn armen lag rond te maaien hielp ook niet.
In ons bed maaide die daar.
Grrr.
Ik legde ‘m weer terug in zijn eigen bed.
Huilen.
Huilen huilen…
Hij was bang.
Bang voor vanalles wat ie ziet.
Een stapel kleren is een hond.
En enge schaduwen die bewegen..
Doodsbang is ie dan.
Best zielig.
Maar ja.
Na 5 x op de vriendelijke manier, ben ik, de mama met t korte lontje er wel klaar mee.
Ik wil óók slapen en wil niet dat die andere kinderen óók wakker worden van zijn gekrijs.
Dus zo lag ik vannacht om 3 uur te googlen en typte: peuter nacht bang
Ik las wat tips door en kon alleen maar zeggen: been there, done that.
Naast ‘m liggen.
Bij ‘m blijven tot ie slaapt.
Terug in bed leggen tot ie blijft liggen.
Een kwestie van: de aanhouder wint.
Maar goed, dat maakte ik al eerder mee..
Uiteindelijk kroop Papa bij hem in bed..
Na een andere tip flanste ik vanavond iets nieuws in mekaar.
En hiermee hoef je nóóit meer bang te zijn.
Een spoken-en-spinnen-spray!
Hij slaapt.
Ben benieuwd hoe het vannacht gaat.
Ik denk dat ie er niet intrapt,
Maar goed.
Ik dacht ook niet dat hij zonder fiepie zou slapen!
We laten ons verrassen…
*Schrijft nieuwe deo op de boodschappenlijst*
Succes vannacht, zul je zien dat hij het klokje rond slaapt. Die spray is wel geniaal!
En nog een tip; zijn angst erkennen. Bevestigen dat het echt is.
Helpt het om een lichtje aan te laten? Dan zijn er minder schaduwen.