Over het jaloerse aapje..

Krák zei mijn arme moederhartje toen mijn kleuter vanavond zachtjes tegen me zei:
Mama, ik vind dat je niet goed voor ons zorgt..
Een dikke brok schoot in mijn keel en spontane tranen prikten in mijn ogen.
Ach mannetje, hoe kom je daar nou toch bij?
Met glinsterende pretoogjes zei hij erachteraan : zo, dát heb ik me goed bedacht in mijn hoofd hè mama?
Ik nog steeds in shock.
Maar waarom vind je dat dan? vroeg ik hem.

En toen kwam het jaloerse aapje uit de mouw…
Nou, als Benjamin huilt, moet je áltijd naar hem toe en hem pakken
*slik*

weet je wat? Dan laten we hem in het vervolg gewoon huilen, goed?
Nee dat was ook niet goed nee.

Ik geloof dat mijn kleuter me iets vertellen wil en nu wil het toeval dat zowel Paul als ik komend weekend allebei leuke qualitytime-dingetjes met onze kleuter hebben gepland!
Komt dát even perfect uit.

Éven alleen aandacht voor hem.
En niet “alleen maar” voor die baby…