Mag ik al naar bed?

Man man wát een dag.
Stress in de morgen om alle kindjes aangekleed en gevoederd op school of bij de oppas te krijgen.
Geen goed begin van de dag dus.

En dat achtervolgt je dan de hele dag hè?
Echt gruwelijk geïrriteerd en opgefokt voelde ik me.
En dat er dan meteen om half 8 ’s morgens weet dat f*cking dopje van mijn hoortoestel in mijn oor blijft hangen, hielp niet écht mee.
De afgelopen 2 keren kreeg ik dat ding met wat water en een spuitje er zelf weer uit.
Maar nee.
Vandaag niet.
Túúrlijk niet.
En ik wás al zo opgefokt.

Op de plee op het werk hing ik ook al boven de wasbak mijn oren uit te spuiten, maar niks.
Sodeju zeg!

Uiteindelijk belde ik de huisarts.
Daar kon ik een kwartier later terecht.
Een assistente die zich lid van de vrijwillige brandweer waande, spoot met brute kracht water in mijn oor.
Niet veel later dreef het dopje in het opvangbakje.
Maar WTF?!? wat was dat blauwe dingetje wat ernaast dreef?
komt dat uit mijn oor?!? gilde ik.
Ze wist t niet.
Het zou toch niet in de spuit hebben gezeten?
Aaaaaargh
is dat niet mijn buisje? vroeg ik haar.
geen idee hoe dat eruit ziet
antwoordde ze.
nou googlen dan brulde ik bijna.
Man man.

En ja hoor.
Ze had het dopje én mijn buisje eruit geblust.
Niet. Te. Geloven.

De KNO werd gebeld.
Nee mevrouw, dat kan er écht niet zomaar uitgespoten worden.
Nee nee.
Tenzij ik zo’n bikkel ben.

Maar goed.
Nu mag ik dus binnenkort naar de KNO arts.
Om te checken.

Tss
Alsof ik niks anders te doen heb….
Wacht ik mocht meteen door naar de zwemles.
En daar raakte de kleuter zijn oordopje kwijt.
En de andere juf reageerde nogal ehh niet zo vriendelijk zeg maar.
Toen beet ik maar éven heul hard op mijn lip, want anders had zij de volle laag van mij gekregen!

Zo.
Mag ik al naar bed?
Oh nee.
Het is weer voedertijd….

*zucht*