Mama?
Zullen we dat boek over die luie kat nog eens lezen?
En zo kropen mijn mannetjes dicht tegen me aan en las ik ’t voor de zoveelste keer voor.
…en hij lustte alleen maar Van Dobben-kroketten,
schuin op een bord met twee blauwe servetten ,
stond er, waarop Ruben riep:
maar mama, dat klopt toch helemaal niet?!?…
Ik lachte eens heel hard, riep dat hij hélemaal gelijk had, stopte de twee mannetjes in bed en wenste ze welterusten.
Eenmaal beneden gniffelde ik wat en twitterde ik meteen naar Iris, de schrijfster, dat mijn zoon zojuist een foutje ontdekte in haar boek…
Maar verhíp!
Kijk eens wat er met de post kwam?!?
Juist!
Een kaartje voor Ruben van de kat die niet van de bank af wilde!
Ach wat hou ik toch van mijn bijdehante kleutermannetje.
Dank je wel lieve Iris!
Ik moest even twee keer kijken… Ruben heeft oog voor detail! Gaaf hoor!
Ik weet niet of ik me nu moest schamen of juist heel blij ben met zulke alerte lezers! Het wordt het laatste, die Ruben, dat wordt vast ’n detective!
Geweldig!! 🙂 Die ene bladzijde maakt me trouwens heel nieuwsgierig naar de rest van het boek!