D’n Olivier…

Bijna 3 wordt ie.
D’n Olivier.
Dat hoorde ik een keer een juf zeggen en ik vind dat ook écht bij ‘m passen.
D’n Olivier.

Dat is me d’r ene.
Hij kan preciés zo zijn zoals zijn guitige oogjes staan, en stout ook.
En luisteren?
Ik geloof niet dat dat ook maar iéts met het wel of niet dragen van de hoortoestelletjes te maken heeft, soms luistert ie dus écht niét.
En dan kun je op je kop gaan staan, maar nee =nee bij D’n Olivier.
nee, dat wolte ik niet zegt ie gewoon glashard.
En zo’n 80.000 x op een dag ook.

Jaha.
En dan sta je daar als moeder mooi te kijken…

Maar oehh als je met O’tje alleen bent hè ?
Dan is ie zoooooo lief!
Écht!
Dat wolte hij heel graag op schoot en knuffelen en lief zijn…

Ach het is een heerlijk manneke.
Eentje die zo héérlijk spontaan kan zijn.
Die lekker keihard liedjes zingt als we met de bakfiets gaan.
Die dolgraag dat gekke hoedje van ‘m opzet waardoor iedereen naar ‘m kijkt.
Hij maakt mensen aan het lachen.
Hij gaat later vást in het circus.

D’n Olivier…