Domme mama-dag

Vandaag hadden we een verplichting.
Verplichtingen in de vakantie zijn stom.
En zéker als je je kinderen éindelijk hebt aangeleerd om een beetje uit te slapen.
Nee vanmorgen moesten O’tje en ik ons om 8.45 uur al melden in Venlo voor zijn oortjes-check-up.

Wat dus zeggen wil is dat ik van te voren nog even 2 andere mannetjes bij mijn moeder moest “droppen”.
Maar toen ik daar aankwam had ik er dus voor mijn gevoel al een hele dag opzitten met de nodige ergernis en stress enzo.
Ik was namelijk zo’n minuut of 10 onderweg en toen ik erachter kwam dat ik O’tjes gehoorapparaatjes was vergeten.
Ik mopperde iets van domme domme mama en keerde maar weer om richting huis.
Intussen “vrolijk” grapjes maken met de kiendjes, want naast mama ben je dan opeens ook fulltime animator.

Goed.
Thuis apparaatjes en batterijtjes bij mekaar gegraaid en hóp weer op pad.
En zo’n 5 kilometer bij t keerpunt van deel 1 hoorde ik vanuit de achterste stoel piepen: mama ik heb buikpijn…
*zucht*
Ja niet gek ook met al dat gerace en gesjees en gehobbel en geschommel.
Dat kind was kotsmisselijk daarachterin!
Dus maar gestopt.
O’tje naar voren en Ruup naar achteren.
Hop hop!

Met piepende banden kwam ik bij mijn moeder aan een dropte daar: een kleuter, een wipstoel, een verzorgingstas, een zwembadje, een wandelwagen én een baby.
Oh ja ik wachtte nog nèt tot ze de voordeur open had gedaan ja.

Goed.
Take two.
Óp naar Venlo.
Óp naar de oortjesdokter.

En toen had ik natuurlijk een jengelend, naar snoep zeurend peutertje dat niét wilden lopen en/of rennen.
En nee geen buggy bij me, want dát paste er vanmorgen niét meer bij nee.
Dus tilde ik me daar een halve hernia.
Djuu.

Een kwartier te laat.
Ik háát te laat komen.
Dus stormden we de kamer binnen en riepen: daar zijn we dán!!!, waarop de oortjesdokter antwoordde: oh hier wil de computer niet opstarten …
*zucht*
Dus dronken we maar een glaasje ranja en werden we éven heul chill..
Ik dacht dat er niks van die oortjestesten terecht zou komen met die half misselijke, piepende peuter.
Maar hij deed het gewéldig!
Och wat was ik trots
Plaatjes aanwijzen, piepjes luisteren en blokjes in een bakje doen.
Echt súpergoed!

En daar kreeg het mannetje maar liefst 3(!) stickers voor!
Van sponsjbop spèrpamps, aldus O’tje.
Én daarna nog een paardensticker van de KNO-arts.
De buisjes zaten nog prima, tot over een half jaar pas weer!