Woensdagmorgen…het zonnetje schijnt.
Benjamin ligt heerlijk te slapen na een douchebeurtje en een flesje.
Éven tijd om in de tuin te werken dus.
En terwijl ik op mijn knietjes in de voortuin zit zie ik opeens jouw handen.
Jouw handen zijn mijn handen.
Eigenlijk ben jij het die daar onkruid zit te plukken…en ik zit naast je en klets wat tegen je aan.
Zeg?
Wanneer moet ik die beukenhaag nou eigenlijk snoeien?
En wat zou jij met de voortuin doen?
Ik hóór je stem, ik kan je zelfs ruiken!
Voor de buitenstaander zit ik daar natuurlijk in mijn eentje…
Opeens rollen de tranen over mijn wangen.
Potverdómme wat mis ik je toch weer opeens!
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 5 juni is vandaag.
5 maanden geleden alweer…
Wat was het fijn dat je vandaag weer even bij me was en dat we samen in de tuin werkten.
En dat jouw handen éven de mijne waren…
X
Mooi en huilen mag!
knuffel meis… Wat fijn dat je zijn aanwezigheid zo duidelijk voelt, dat moet een grote troost zijn!
……… #sprakeloos
Kippenvel……! ( was papa ingedachte bij je of voelde je hem echt even binnen komen) kus mama van Fender en Vos
Nooit van braderies gehouden, en opeens voel ik me er thuis. Want mam was er zo graag, en dan is ze even zó dicht bij me… Begrijp helemaal wat je bedoeld! Knuffel!
Mooi Linda en Suzan
Wat ontzettend mooi. Mooie belevenis en mooi geschreven.
Wat knap om dit zo te kunnen verwoorden. Lieve groet,
Mooi…
Kippenvel Lin, x
Prachtig! Verdrietig en waardevol tegelijk.
Heel, heel mooi..ik snik ff met je mee..phoephoe..5 maanden al weer..
Maar wat fijn dat je zijn aanwezigheid zo goed voelt. Zo bijzonder!!x
wat kan je toch mooi schrijven en een ander mee laten voelen wat je voelt !
Wat mooi geschreven! Sterkte. Gelukkig kun je zijn liefde nog steeds voelen.
Och…♥