Ik mocht vanmorgen weer naar mijn vrolijke vriendin bij t consultatiebureau..
Zij die met dat irritante zenuwtrekje bij haar neus.
Ja echt!
Ik heb er ruim 5 jaar over gedaan om me er niet persé op te focussen of irriteren.
Maar vanmorgen was t opeens oke.
Haar laatste zoon heet ook Benjamin en daarmee was éindelijk t ijs gebroken.
Gek mens.
Maar ach wat vindt ze mijn kiendjes toch altijd mooi,sterk en groot.
En jeej.
Wat is die Benjamin gegroeid joh!
4800 gram en 55,4 cm!
Nou.
Kunnen de kleinste kleertjes alweer bijna uit de kast.
Maar heej.
Zijn flesjes mochten bést nog groter dan de 120 ml per fles die hij nu krijgt.
Ik geloof dat hij dat helemaal niet erg gaat vinden…
De vreetbeer.
Olivier mocht in de tussentijd bij de buurtjes spelen en toen ik terugkwam zat hij daar een beetje de brave Hendrik uit te hangen. Gooide uit zichzelf zijn drinkpakje in de prullenbak en at zelfs de kostjes van zijn brood op.
Mijn ogen vielen zowat uit mijn hoofd van verbazing…
Daarna konden we lekker de tuin weer in!
Het was heerlijk.
De laatste plantjes werden gepoot en het ingezaaide gras kreeg wat water.
We lagen wat lui op de bedjes en daarna moest er geschommeld worden.
