4 weken is die Benjamin alweer.
Jeetje.
De tijd vliégt echt voorbij.
Niet normaal joh.
Vanmiddag zat ik me te bedenken hoeveel kusjes ik ‘m in die 4 weken wel niet heb gegeven.
Een miljoen,vást!
Hij is ook zó lief.
En zoals oma Coosje vanmiddag zei:het is net een aapje!
En dat is ie ook.
Dan ligt ie na zijn flesje met opgetrokken beentjes heerlijk tegen me aan te snurken. Of zuchten. Of te hikken. Want mán wat heeft ie vaak de hik zeg!
En kijk wat ik terug heb!
Het übercute sjattepoemelke-shirt!
Nu ons derde mannetje die t óók kan dragen.
Zó schattig!
Mijn kleine sjattepoemelke ..
In het wipstoeltje.
Dat was ook leuk.
Koken met kijkers was ’t.
Zó gezellig!
Wat een mooi lief manneke hebben jullie er weer bij!