Om haar te bedanken voor al haar lieve zorgen en gezelligheid, zouden we ren keertje met haar gaan uiteten.
Onze kraamhulp, daar heb ik ’t over natuurlijk.
De oudste jongens waren dus logeren bij oma en de oppas kwam voor Benjamin.
Dus haalden we haar op en gingen we natuurlijk: sushi eten!
Voor mij weer de hoogste tijd en zij wilde het graag eens proberen.
Én ik wilde natuurlijk ook een geboortekaartje afgeven aan mijn sushi-Tokio-vriendinnetje!
Haha.
Mensen verklaarden me voor gek, maar heej, ze hebben daar met me meegeleefd hoor!
Ikke die daar met mijn zwangere buik lekker sushi kwam lunsjen.
Maar goed.
Gisteravond was het dus súpergezellig en was het lang geleden dat ik zó hard heb moeten lachen, dat ik een paar keer bijna in mijn sushi stikte joh !
Een zéér geslaagd avondje dus..
En lekker om er éven uit te zijn geweest.
0 antwoorden op “Even ’t kaartje afgeven…”