Vandaag is die kleine Benjamin alweer 2 weken bij ons…
En hoe cliché : niet meer weg te denken gewoon!
Alsof hij altijd al bij ons was…
En die kleine Benjamin die gaat niet lang klein meer blijven hoor!
Want hij heeft hónger!
Altijd maar hónger!
Tot een paar dagen geleden meldde hij zich braaf om de 3 uur.
Schone luier en flesje geven.
En daarna weer slapen..
Slapen deed ie, heel veel slapen.
Eergisteren maakte ie me helemaal wat moois. Hij dronk zijn laatste fles om 0.30 uur en om 8.15 uur heb ik m maar eens wakker gemaakt…
Ik geloof dat dat onder de noemer “doorslapen” viel.
Maar goed.
Daarna was ’t ook weer meteen gedaan met de pret en sinds gisteren staren deze oogjes je opeens zomaar een uur lang aan..
Niks slapen.
T is nu eten of huilen.
En heel af en toe slapen dan.
Maar aan zijn gewone flesjes heeft ie niet meer voldoende zo blijkt, dus ga ik morgen tóch maar op zoek naar voeding voor hongerige baby’s.
Hopelijk kunnen we zijn grote honger hiermee wat sussen…
Verder was ’t vandaag een rustige kraamvisiteloze zaterdag.
Tegen de middag waren we allemaal buiten en rommelden wat in de tuin.
Even wat frisse lentelucht opsnuiven…
De ene raapte bladeren, de andere maaide het gras, weer een andere pulkte alle verdwaalde grindpadkiezels uit het gazon en de laatste….ehhh.. Die deed iets met een gieter, emmer en een pomp.
Kortom.
We waren gewoon even lekker bezig.
En het ziet er opeens een stuk beter uit buiten met al dat mooie groen!
Heerlijk zulke dagen. En inderdaad: hij is al niet meer weg te denken. Maf hoe dat altijd werkt. Mooi vooral!
Vandaag weer een mooie dag om super te genieten met je mannen én….. ik
mag mee genieten! Liefs.