Nu moet ik jullie toch even wat vertellen hè?
Vorige week dinsdag, op mijn Linda-dagje, had ik de kiendjes weggebracht, deed ik meteen boodschappen en reed ik naar huis.
Daar schreef ik een kaartje voor de nieuwe buurtbaby en zijn ouders en duwde deze in hun brievenbus.
Ondertussen voelde ik in mijn jaszak en ontdekte dat mijn sleutelhanger stuk was, en de autosleutels los waren van de huissleutels.
oeh, niet dat ze me dalijk in de put vallen, waar ik tijdens het ontdekken net overheen liep.
Ik liep nog naar de kippenren, gaf de beestjes wat te eten en deed de eitjes-check.
Daarna ploft ik op een tuinstoel en genoot even van de heerlijke rust in onze tuin.
Niet lang erna liep ik naar binnen en hing mijn jas op.
En toen ik me dus om half 3 klaar ging maken om Ruup uit school te halen, ontdekte ik dus dat mijn autosleutels weg waren !
Ik haastte me door de tuin liep dezelfde route als die middag. Richting kippenren, eitjes-check en naar de stoel.
Al sjpienzend naar de sleutels…
Niks.
Intussen moést ik vertrekken, want anders stond er een zielig kleutertje aan school.
Dus graaide ik de reservesleutel en sjeesde naar school.
Om van daaruit meteen door de rijden naar de zwemles.
Intussen had ik mijn lief dus al geïnformeerd en die was not quite amused met mij zeg maar.
Toen ik uiteindelijk thuiskwam had hij natuurlijk al alles doorzocht en zochten we nog gauw samen.
Totdat t donker werd…
Shit shit shitzooi!
En aangezien het automerk heel groot op de sleutel staat, en ik dus de enige in de straat/durp met zo’n auto ben, dacht ik dus: als ze m vinden weten ze meteen waar ze moeten zijn, starten en weg is ie!
Niet echt een heul geruststellende gedachte…
Maar goed.
Weg is ie.
Handig ook straks met de wandelwagen, aangezien ik maar 1 sleuteltje de achterklep had…
not
Ik heb wel 4x tot de Heilige Antonius gepreekt, maar niks.
Ook met een kaarsje aan mocht niet baten..
Nu had iemand het gisteren op fb dus ook over die Antonius en bleek er dus iemand te zijn die hem “kan bereiken”.
Dus vroeg ik of ze ook niet eens voor mijn autosleutels kon bidden, want die heb ik toch wel heul hard nodig!
Dat heeft ze gedaan…
De lieverd.
Baadt het niet, dat schaadt het niet, denk ik maar altijd.
Maar voor mijn gevoel liggen die sleutels dus dadelijk ergens heel pontificaal op een kastje.
Of in de brievenbus ofzo.
Ik hoop het zo!
Dat zou toch wel retegaaf zijn van die Antonius..
…wordt vervolgd….
oh! Ik geloof dat ik van de week ook nog iets riep over dat ik een bezem ging vreten als de sleutels terecht zouden zijn, maar dat weet ik even niet meer helemaal zeker…
Inmiddels sneeuwt het hier weer als een idioot.
zeg Antoon? Zo ga ik die krengen dus nóóit meer terugvinden he?
*zucht*
In de voering van je jas?
Och meid ik heb al álles doorzocht en bevoeld…nérgens zijn die krengen…en wie weet kom ik ze over een jaar in de diepvries tegen ofzo met die rare hormonen ook nog..