Soms kan ik echt foekswild worden wanneer Ruup met zijn nieuwe broeken over de grond kruipt.
Maar van de andere kant: laat ‘m toch lekker spelen, het is nog een kind joh!
Het gaat met vlagen hier, die gaten in de broeken.
En nu maakte ik er maar iets stoers van…
Ben alleen een béétje bang dat ie ’t zó gaaf zal vinden dat ie met opzet op zijn knietjes blijft kruipen.
Tja….
Tja mams, je vráágt er zo natuurlijk wel om…;-)
Foekswild; mooi woord. 🙂