Er gebeuren rare dingen…

Sinds een week ofzo, gebeuren af en toe heule rare dingen hier in Huize Aapie..

Zo zette ik onlangs het kraambed in mekaar en draaide ik een moertje scheef op t boutje en zat dat dus muur- en múúrvast.
Ik op mijn knietjes proberen maar niks.
Paul gevraagd, die zou “er naar kijken”…
Loop ik 2 dagen later langs dat bed: pók! ligt zo dat moertje op de grond…
huh?!?
Ik moest erom lachen, maar stond wel even raar te kijken.

Een paar dagen geleden haalde Paul een platenspeler onder ’t stof vandaan en pongelde hier wat mee.
Uiteindelijk staat t ding nu éven in de box van de baby, want tja daar ligt toch nog niks…
Liep ik er pas langs, begint dat ding opeens te spelen!
Écht waar…!!
Zó raar!

Pas liep ik buiten naar mijn auto en hoor opeens : kloink!, en valt zo een deel van de regenpijp op de grond!
Nah ja!!
Wat is dít nou?

Eergisteren deed opeens de buitenverlichting aan de voordeur ’t niet meer!
huh?
Tja…kan altijd natuurlijk.
In deze lamp zit in ’t peertje een automatische sensor waardoor de lamp vanzelf aangaat als ’t donker wordt..
Heel handig!
En omdat ik dus eerst zo’n nieuw peertje moest kopen, hadden we dus één nacht geen licht aan de voordeur.
De volgende ochtend loop ik er voorbij: brandt opeens die lamp weer!!!!
Écht waar.
Ik geloof dat ik langzaam een beetje gek aan ’t worden ben..?

Maar het állermafste gebeurde woensdag.
Ik bracht de kiendjes naar bed en zag dat er een letter van de muur gevallen was.
Die hangen daar dus al een jaar of 3 ofzo?
Ik was sinds het stapelbed bang dat de jongens er letters vanaf zouden stoten, maar ’s ochtends hingen ze nog gewoon.
En ’s avonds ligt er dus opeens ene in het bed…!
En nu moet u eens raden welke letter?

En dat dat nou nèt de eerste letter is van mijn vader’s voornaam, hoef ik niemand uit te leggen dus….

Noem mij maar gek hoor, maar ik geloof écht dat meer is na dit aardse leven…

Ha pap, fijn des se biej os bus!