Bij me….

’s Morgens wakker worden met koppijn én een snothoofd is niet grappig.
Maar ik, bikkel, slingerde om 7.30 uur mijn oude oventje aan en maakte zachtjes mijn mixertje wakker…

Goedemorgen… fluisterde ik haar toe….we mogen weer vandaag!
Ze bloosde tot achter haar oortjes en draaide op volle toeren..
En ik ook.
Mijn mixertje en ik, een gouden duo 😉

En zonder dat je er erg in hebt, sta je daar toch enkele uren in die keuken te ploeteren.
Ik werkte in fases en in de rustmomenten las ik mijn jongens steeds een verhaaltje voor.

Natuurlijk was ik niet de enige die ploeterde vandaag. Paul mocht vandaag weer achterop de papierophaalvrachtwagen kruipen.
In die kou.
Met die gladheid..
Arme jongen..
Maar wij hebben hard naar ‘m gezwaaid hoor, toen de ploeteraar ons papier ophaalde!

Om half 4 was ’t klaar.
Nee, niet de taart.
IK!
Ik zat er hé-le-maal doorheen.

Gisteravond laat naar bed na een sushi-avondje, vanmorgen veel te vroeg weer wakker en véél te veel gestaan en gedaan.
Lampje uit, batterijtje leeg.
Klaar.

Dus werd ik naar bed gestuurd.
En ik sliep.
Wel twee uur lang.

En weet je?
Ik zag mijn vader!
Hij ging naast me liggen met die enorm fijne, zachte lach van ‘m en zei: ik heb je toch gezegd: doe je alsjeblieft rustig aan?
Ik knikte wat verlegen en zei ja pap… en toen viel ik in slaap dus.

En dat was zo fijn……
Hij was gewoon bij me vandaag!
❤