Op de dag van de crematie stond mijn kleutertje daar netjes te wezen in zijn witte bloesje en blazertje…
Tot oma opeens met de sjaal van opa aankwam.
Deze had opa nog aan Ruben willen geven.
Ik moest ervan huilen….
omdat het leven met stippen een stúk leuker is!
Ja en hij rook nog helemaal naar die lieve opa!
Prachtig! Inderdaad heel waardevol! Zo lang mogelijk niet wassen voor het geurtje.
Een dierbaar item voor altijd. Hier thuis hangt ook nog altijd de verkennerssjaal en mijn opa’s petje aan zíjn kast. En ik type nu vanaf zíjn buro. Dat zijn hele hele kostbare herinneringen.
Dat is een hele mooie blijvende herinnering.
Mooie herinneringen geven blijvende kracht!