Tja.
Dan is opeens dat ene moment daar waar je voor vreesde,
afscheid nemen van de állerliefste papa en opa.
Veel te snel en veel te vroeg.
Dat moge duidelijk zijn.
Je probeert je een voorstelling te maken hoe zoiets zal gaan.
Maar hoe dat in werkelijk zal zijn, zul je toch zelf moeten ervaren om daarachter te komen.
Maar lieve mensen.
Wat was het fijn.
Het was preciés zoals ik in mijn hoofd had en zoals mijn papa het wilde…
Mooier had ik het me niet kunnen wensen.
En dit alles helpt natuurlijk enórm in het verwerkingsproces denk ik, want jeetje,
wát een rust valt er over me heen…
Over ons allemaal geloof ik.
Hoe raar het ook is om te zeggen en horen: het is écht goed zo.
Natuurlijk had ik dit afscheid liever pas over 20 jaar willen hebben,
Maar helaas.
Je hebt ’t niet voor ’t zeggen…
Niet gauw erna moet natuurlijk iedereen geïnformeerd worden en begint het grote geregel.
Maar jeetje, wat hadden we al veel met mekaar besproken.
Papa’s wensen komen uit, mooie herinneringen worden opgehaald en dat voelt zó fijn.
Vandaag ging het geregel gewoon verder natuurlijk én kwamen er heel veel mensen afscheid nemen.
Ik sta er zelf van te kijken hoe rustig ik dit alles ervaar.
Natuurlijk ben ik moe.
Al deze emoties maken ook moe.
En weet je?
Het leven is niet eens zo gek nog niet met zo’n prachtige engel op je schouder….!
Ach, wat herkenbaarheid, dit stukje. En je hebt gelijk, leven met een engel op je schouder is heel fijn.
Ik hoop dat het bij mij nog heel lang duurt voordat ik dit blogje zal herkennen, maar ik vind het knap hoe je ermee omgaat. Knuf!
Kostbare momenten, wat fijn dat je die toch kunt ervaren!
Het is een soort van ‘opluchting’… althans, zo heb ik het ervaren. Ook bij ons was iedereen heel rustig. Op de crematie zelf was ik anderen aan het troosten. Herkenning? Ja dus. Gemis komt zeker nog wel…
Dikke tút en die inmiddels jou ook bekende kroepert.
Mooi geschreven.
Het gemis zal groot zijn en dan lijkt het mij inderdaad belangrijk en fijn dat deze periode prettig verloopt.
Wat fijn dat jullie die kostbare laatste herinneringen nog hebben kunnen maken. En wat een mooi stukje heb je erover geschreven.
Wat fijn om te horen dat je het zo rustig ervaart! Het scheelt toch echt als je alles hebt kunnen zeggen, bewust afscheid hebt kunnen nemen. Er klinkt berusting uit je woorden, en dat is het grote verschil met wat wij 2 jaar geleden meemaakten, realiseer ik me nu, wij voelden alleen maar verbijstering de eerste dagen. Heerlijk dat het bij jullie goed en rustig voelt! Veel sterkte de komende dagen! Want er zullen vast nog moeilijke momenten gaan komen… maar met zo’n geweldige engel op je schouder kom jij er wel doorheen!
Wauw. Met die laatste zin raak je me vol in het hart.
Wat heb je dit mooi gezegd!
Sterkte meis! Xx
Geweldig mooi geschreven! Een prachtige verwoording van het afscheid van een geweldig persoon! X
Och, wat droevig. Ik lees pas net dat je vader overleden is. Gecondoleerd met dit verlies, veel sterkte voor jullie allemaal.
Liefs xx