Een spetterend begin van de kerst

Tja Kerst en ik zijn gewoon geen goeie combi.
Hoe hard ik dit Kerst-haat-gevoel ook probeer te negeren en weg te duwen, op de een of andere manier sijpelt dat rottige ik-kruip-liever-onder-een-steen-gevoel er tóch doorheen.
En dámn wat baal ik op zo’n moment van mezelf.
En de situatie met pap maakt het er allemaal niet leuker op op dit soort dagen natuurlijk.

Maar goed. De bijna traditionele brunch met schoonfamilie stond op ut program dus hop hop,iedereen op tijd in de plooi.
Gauw bedacht ik me nog even om de was in de droger te stoppen.
Ik drukte op de deur-knop en het water met zeiknatte was stróómde uit de wasmachine!!!
Ik,die een bloedhekel heb aan vloeken,gooide me toch een vloekwoord eruit!
Ach.het was iets met God,dus had het ook weer iets Kerstigs zeg maar..
Maar potverdoemes zeg. Wát een ellende!
Tuurlijk stond ik daar als een hormonale zwangere vrouw als een klein kind te krijsen en te huilen.
Met soppende sokken probeerde ik wanhopig de was weer in ut masjien terug te proppen.
Met een kláts gooide ik de deur dicht.

Het sop- en dweilteam stond al klaar.
Góddank voor het afvoerputje in de bijkeuken en na een half uur was de bijkeuken weer droog. Bijna dan he?
Ik stond de keuken te dweilen en terwijl ik mijn kleinste zoon zocht en riep duwde ik de dweil wat scheef in de emmer en ja hoor: kláts! Daar ging weer een plens water..
Uit ellende kwam er net zoveel water uit mijn ogen.
Echt.
Dit was echt een fantástisch begin van de Kerst.

Maar goed.
Geen idee waar t mis ging.Wasmachine doet t gewoon nog,maar er brandden wel wat veel lampjes zeg maar.
Dat kán een actie van kleine peutervingertjes zijn geweest natuurlijk,
maar hoe t kan dat die deur wel open kon?!? Geen idee..

Enniewee.
We kwamen een half uur te laat op de brunch maar de bijkeuken én keuken zijn weer blinkend schoon.
Én we hadden een heerlijke brunch!

Zo.
Nu op zoek naar een grote steen waar ik de komende dagen onder kruip..