…. Hád ik maar een luikje in mijn buikje,
dan kon ik éven naar je kijken…
Kijken naar je oogjes,
naar je mondje en je oortjes.
Je kleine handjes met je ieniemienie vingertjes…
Kon ik maar éventjes naar binnen gluren,
om te kijken of alles goed is daar.
Hád ik maar een luikje in mijn buikje…..
Ik droomde daar gewoon van toen ik zwanger was van Jip. Dat ik heel voorzichtig een sneetje in mijn buik maakte en dat daar een handje met een zegelringetje uit kwam: ‘Ach, een jongetje!’, dacht ik en hield dat kleine handje vast. Hoe nieuwsgierig kun je zijn, hè?
Ja opeens ben ik ook zó nieuwsgierig…ik voel zóveel getrappel en vandaag zelf gekietel van binnenuit! Ik moest er hardop van giechelen..! Collega’s keken me raar aan..ach!