Weet je dat ik nog bést vaak denk: jeetje man! IK BEN GEWOON MOEDER!
Ik heb gewoon al 2 bloedmooie kiendjes op deze wereld gezet en nummertje drie ben ik aan ’t uitbroeden…
Soms kan ik dat zelf niet bevatten, zo raar.
En dát terwijl ik juist een oermoeder ben.
Ik voel me echt intens moeder.
Maar dat oer-oergevoel wordt altijd extra versterkt wanneer er iets met mijn kiendjes is.
Dan moét ik zorgen en baal ik enórm dat ik moét werken.
Al 2 dagen trok die Olivier erg vaak zijn gehoorapparaatjes uit zijn oortjes.
Niks voor hem. Maar goed.
Na het sintspectakel van gisteren zag ik hem 2 keer naar zijn oortje grijpen en werd hij met de minuut lastiger en zieker.
Och wat had mijn Oli-mannetje toch een pijn.
Zo had ik hem nog nóóit gezien.
Ut mupke.
Mijn mupke!
Dus gooide ik mijn logge moederlijf in de auto en sjeesde naar de apotheek voor oordruppels, want wat er uit zijn oortje kwam, moést wel van een ontsteking zijn….
Eenmaal thuis, kon het verzorgen, knuffelen, vertroetelen beginnen…in de hoop dat het morgen beter zou gaan.
En deze nacht heeft ‘m goed gedaan, gelukkig.
Vanmorgen stond onze “oude” Olivier weer langs ons bed te springen.
Als ’t goed gaat met mijn kiendjes, gaat het ook goed met de oermoeder in mij…
And I love it!