Sinds een paar weken zit Ruben dus op zwemles.
Op vrijdagmiddag.
Dat is een ietsiepietsie gehaast, maar we krijgen er langzaamaan een ritme in.
De les duurt tot 18.00 uur en voordat we thuis zijn, is het 18.45 uur.
Veel te laat voor de thuisblijvers om dan pas te eten.
Dus spraken we af: diegene die Ruben naar de zwemles brengt,
mag met hem naar Mc Donalds.
Want daar komen we langs, die gele M
Afgelopen vrijdag was ’t mijn beurt.
Intussen bestel ik al niet meer aan de balie, maar kan ik zelf mijn bestelling afhandelen aan zo’n bestel-zuil.
Zo cool is dat.
Voel me net een Mc Donalds medewerker.
Maar dan zonder dat belachelijke pekske en mutske.
Enniewee.
In de auto op weg er naartoe vertelde Ruben me dat hij altijd zo’n dorst had na ’t zwemmen…
Ik vermoedde al waar ’t verhaaltje naartoe zou leiden en vroeg:
Wil je soms ook een beker cola?
Want dat vind ie lekker, cola.
En af en toe mag ie wel een slok van mij, maar echt niet elke dag hoor.
Een kleine beker cola, hamburger, frietjes, mayo en danoontje,
was zijn bestelling.
Met honger als een paard zocht hij alvast een plekje voor ons tweetjes.
Met een HEUL blij koppie kwam hij me vertellen dat een oud-klasgenootje er was, en dat we daarnaast wel konden zitten!
*blink blink* deden zijn oogjes.
Nou vooruit dan.
Vriendelijk groette ik de ouders en deed een praatje met ’t jochie in kwestie en zijn 3 broertjes.
Ruben bleef maar praten tegen het ventje.
Och wat vond ie het leuk en gezellig.
Heb jij óók cola?!?. vroeg Ruben aan ’t jong.
Néé!, knikte het brave ding en de moeder schudde net zo hard met haar zoon mee.
Ehhh, jij ook niet áltijd hoor Ruben!, pruttelde ik nog wat.
Even later:
Heb jij óók mayo?!?! vroeg Ruben aan t kind.
Nee! knikte het ventje en zijn moeder schudde ook weer eens met haar hoofd.
En bij iedere keer dat ze haar hoofd schudde,
zakten mijn schouders lager en lager,
mán wat voelde ik me een ultra slechte moeder!
Even later in de auto, schudde ik mijn schouders eens flink los
en bedacht me dat dit elke vrijdag een heerlijk quality-time momentje voor
een van ons is.
En daar kan geen nee-knikkende mama tegenop!!
Zo!
Puh!
*steekt tong uit*