30-09-2012 21:01
Geen idee wat er met me aan de hand was.
Kon alleen maar mopperen op de kinderen en ze waren zó vervelend….
Gelukkig kwam het vandaag weer goed
en vond mijn ying zijn yang weer terug.
En een wonder geschiedde.
Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er ergens heul heul diep,
tóch ergens een goede huisvrouw in me schuilt.
Ik deed de was en zag de bodem van mijn vuile wasmanden,
en warempel…ik streek alles óók nog!
Toen kreeg ik waarschijnlijk ergens kortsluiting,
want IK WASTE DE RAMEN!!
Écht waar.
Op zondag ja.
En ik kreeg me toch effe op mijn donder van de buuf 😉
Ramen wassen op zondag, ein sjanj veur ut durp!
Ik zorgde ervoor dat de kleding van Ruben én Olivier in 1 kast paste
én maakte daarmee meteen de baby kleerkast leeg.
En dat ziet me er toch een partij zielig uit.
Er hangt dus helemaal NIKS in!
Zo’n gek gevoel.
Dus zette ik de maxi cosi er maar in.
Lijkt t toch nog wat….
Jaha, dat stapelbed.
Dat ís me toch een hit zeg ik je.
O’tje werd wel nog huilend wakker vannacht, maar wilde niet meteen naar ons bed(zoals normaal)
maar viel na t troosten gewoon weer in zijn eigen bed in slaap.
Ik weet dat van Ruben ook nog.
Die kon er écht niet meer tegen om in zo’n spijlenbedje te zitten.
Wilde en moést er persé uit!
En klom er gewoon uit dus.
Zover was O nu dus ook al.
Alleen vreesde ik een beetje voor het middagdutje.
Dacht dat ie nooit bleef liggen.
Maar jawel hoor.
Breef braaf liggen en tukte zó een paar uurtjes weg.
Vanavond ook.
Ligt ie dus zó te slapen hè?
Ja, en dan sta ik gewoon mijn tranen weg te slikken…
zó intens mooi en lief…
Reacties