Logje voor de domme mensen….

 
De knappe jongen en het verlegen meisje leren elkaar kennen tijdens happy hour op vrijdagmiddag in de kroeg en waren sinds die tijd dólverliefd…..
Ze brachten heel wat minuten, uren, dagen weken, jaren samen door….
 
Gaan jullie niet trouwen? vroegen de domme mensen om hen heen.
De jongen en meisje keken mekaar nogal eutig aan en lachten wat:
trouwen?!!?
ben jij gek?
ik ga toch geen toneelvoorstelling geven en daar óók nog een smak geld voor neertellen?
Nee dank je.
 
De jongen en het meisje, spendeerden hun bruiloft-geld, kochten een oud boerderijtje en vertimmerden dit tot een heusch paradijsje.
De jongen en het meisje werkten samen minuten, uren, dagen, weken, járen samen in hun huisje en groeiden dichter en dichter naar mekaar toe.
Dolblij met de rust en ruimte om zich heen.
 
Komt er nog geen kiendje? zanikten de domme mensen om hen heen.
De jongen en het meisje keken elkaar aan en lachten:
kiendje?! hier? in deze bouwput? waar moeten we die laten dan?
 
Toen de laatste kamer aan de beurt was voor de verbouwing, bleek het meisje zwanger. Dólgelukkig waren de jongen en het meisje.
Ze werden vader en moeder.
 
Komt er nog geen broertje of zusje voor het kiendje?
Alleen is ook maar zo alleen, zeurden de domme mensen om hen heen.
Tweede kind? ehhhh..wat hebben jullie daarmee te maken? en het moet ook maar net lukken als je dat wilt!
 
2 jaar later bleek de mama zwanger van nóg een kiendje.
Och och ze waren nóg gelukkiger.
 
Toen hadden de domme mensen eindelijk rust in hun domme kopjes.
 
Tót de papa en mama met het grote nieuws kwamen dat er nóg een kiendje zou komen.
Wát?!!? een dérde kiendje?!?!… piepten de domme mensen 
 
Na dit nieuwtje trokken ze hun hele assortiment onnozele, ondoordachte, domme opmerkingen open
Gepland?…
Foutje zeker?…
Grapje zeker?..
Je wilt zeker voor een meisje gaan hè?…
Waar ga je die laten?…
 
Echt waar.
Mensen kunnen echt zó dom zijn.
Maar vooral domme dingen zeggen.
En wat dan nog?
ze hebben er geen ene reet mee te maken!
Zonder erover na te denken hoe ze met hun, floep-opmerkingen, mensen ontzettend kunnen kwetsen en pijn doen.
 
Maar de papa en de mama?
Die zijn nog steeds dólgelukkig met elkaar.
Al bijna 20 jaar. 
Ze hebben onéindig veel liefde om aan mekaar én aan hun kiendjes te geven,
daar kunnen de domme mensen nog eens een puntje aan zuigen,
met hun onnozele opmerkingen…
 
*klaagmodus uit*
 
 
(zeiklog uit 2009: klik!)

Reacties

Het Wolbeest op 11-09-2012 18:53
Wij hebben er vier; kun je nagaan wat ze dan denken of zeggen! GENIET , want het gaat alleen maar sneller! Grtjs, Alexandra
sabbiedeflap op 11-09-2012 18:55
Ik heb al gezegd tegen je wat ik van zulke mensen denk…. #zucht.
Kim op 11-09-2012 19:01
Heeel veel respect voor dit logje en dan in het bijzonder voor het zinnetje: ”ik ga toch geen toneelvoorstelling geven en daar óók nog een smak geld voor neertellen” Geniaal!!! Haha
Dina op 11-09-2012 20:04
geweldige blog en zo waar. Ik vraag me soms af waar iedereen zich soms toch mee bemoeit, leef en laat leven
Suuz op 11-09-2012 20:18
Amen!
Anouk op 11-09-2012 20:28
Het blijkt voor veel mensen moeilijk om eerst te denken voor ze iets zeggen. En hey, al krijg jij 36 kinderen, jij bent degene die ze moet opvoeden. Dus het zou die mensen niet eens iets uit moeten maken.
Debora op 11-09-2012 20:59
Tja …. jammer he dat mensen altijd denken dat ze voor anderen moeten denken, en dat die gedachten dan ook door anderen moeten worden uitgevoerd. Luister naar je hart, ga gewoon voor je voel, domme mensen bestaan, helaas willen zij hun mening op anderen overbrengen. Al willen jullie 10 kinderen, en kunnen jullie die krijgen, dan moeten jullie dat lekker doen, is jullie leven en niet die van een ander. Hier ook veel oordelen, ohh al 5 jaar getrouwd, nog geen kinderen, nee die kunnen we niet krijgen, ohhh dan is het stil en weten ze niet meer wat te zeggen, ja vraag dan niet of geef geen verwachtings oordeel. Super blog, en jullie lekker genieten van jullie mooie gezin van 4,5 en straks van 5 personen!!
 
Buuv op 11-09-2012 23:01
En bij de papa en mama ging het het ene oor in en het andere weer uit, ze sloegen alle ongevraagde goede raad in de wind, de mama wijdde er slechts eens in de twee jaar een kort blogje aan, én jawel, leefden ze, samen met hun kinderschare, nog heel lang en gelukkig!
Limoentje op 12-09-2012 06:59
hear, hear!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *