05-05-2012 21:00
Het gaat niet goed met opa,
waren de woorden die we van de week tehoren kregen.
Geen uitstel of afstel,
dus reden we vandaag richting Utrecht.
Je herkent hem vást niet meer, werd gezegd.
Gelukkig herkende ik hem dus wél nog
De kindjes hadden we gewoon meegenomen.
Ruben vond het een beetje eng met die “rare”mensen,
maar Olivier gaf een showtje weg.
We hoopten een sprankje van herkenning in opa’s gezicht te zien.
Maar dat hij het fijn vond dat we er waren,
dát was duidelijk
En dat was goed.
Zo is het goed
Ik schoot wat mooie plaatjes.
Misschien wel de laatste….
onbetaalbaar voor ons dus.
En onderstaande is dus prachtig.
Het kusmondje dat hij “vroeger”ook altijd aan zijn kleinkinderen gaf…
Reacties