22-04-2012 21:59
Wie na het piepkuiken-logje dacht dat alles weer oppietoppie met me is,
heeft het mis.
Vannacht amper kunnen slapen van de pijn in mijn mond/keel/oren
Echt niét te zuinig…
Ook de zondag met horten en stoten doorgekomen,
maar uiteindelijk toch maar de HAP (huisartsenpost) gebeld.
Daar kon ik om 19 uur terecht.
Een vriendelijke buitenlandse meneer met een spleet van een halve centimeter
tussen zijn 2 voortanden, begroette mij vriendelijk.
Ik miemelde wat van:
pijn, geen verschil met huidige kuur, mond niet kunnen openen enz enz.
Opnieuw lachtte hij zijn spleet bloot.
Iek zal even kijkuh
Oei, ja ies onstokuh en abses ja.
Iek ga u een swaardere kuur geve zodat 9% nee, 99,9% van de bacteriën zal stoppen.
Oke, dat geloof ik dan maar, piepte ik
Ik had inmiddels al visioenen van naalden en absessen die leeggezogen moeten worden enzo.
Dus hoppá nóg maar eens een kuurtje.
Ow ja, meffrou?
Er kán bijwerkiengen sijn.
Diarree, dunne ontlaasting, maar gaat over.
Écht
Hmm, tja. nou. we zien wel..
Toen mocht ik nog gezellig naar een zwaar beveiligde apotheek mijn kuurtje ophalen.
Voelde me heel vreemd en bekeken.
Belachelijk dat dat zo moet.
Enniewee.
Ik heb ‘m!
Den kuur.
Hoe blij kan een mens daarmee zijn?
Duimt u mee dat deze helpt?!?!
****
In de enige energieke 20 minuten van deze dag maakte ik
én mijn kleuterzoon blij en toverde ik iets moois.
Hij blij.
Ik weer een beetje blij…
én liet ik onze kleine mupkes uit…
En die bruine hè?
Dát is de vlaegel!
Wat een deugnietje , he mama? zegt Ruben steeds.
Die is van Olivier hè?
De mijne is veeeel liever hè?
Die witte. Ehh gele.
Dat is die van mij.
Bij de weg.
Ze heten …Ruben en Olivier, aldus Ruup.
Goh.
Hoe origineel, Ruup.
Leuk ook.
Als ’t straks vrouwtjes zijn.
En ook helemaal niet verwarrend ook.
Dus.
Op zoek naar leuke namen.
Er vanuit gaande dat ’t kippies zijn….
Reacties