09-02-2012 20:43
Ik durf te wédden dat jullie bij het ontwaken vanmorgen metéén hebben gedacht:
goh?
Hoe zouden ze in Huize Aapie hebben geslapen?!?!
Ja, hè?
Wellus hè?
En jawel hoor.
Het wonder geschiedde:
We mochten zowaar doorslapen vannacht!!!
ja écht!
Ik kon het amper geloven.
Nou, en dan zou je toch zeggen:
jullie zullen wel goed uitgerust zijn nu?
Nou.
Nee dus.
Kapótmeug dus.
Gewoon omdat de vermoeidheid van afgelopen 4-weken-baggernachten-aan-een-stuk er opeens uitkomen.
Maar goed.
Hij sliep en wij dus ook…!
Hoezééé!
Ik ging voor de zekerheid tóch maar naar de huisarts vandaag met O’tje
en guess what?
Geen oorontsteking!
Maar dat vocht achter beide trommelvliesjes kan blijkbaar ook veel pijnlijke druk geven,
dus dan is dát t!
Tenminste…dat zegt mijn moederhartje..
Maarrrr lieve mensjes.
Waar ik dus éigenlijk gisteren over wilde schrijven,
was dat we gingen schaatsen.
Vriendinnetje en een vriendinnetje en de kiendjes en ik.
Met 3 auto’s hobbelden we door de bossen en uiteindelijk kwamen we bij een idyllisch dichtgevroren poeltje…
In the middle of nowhere tussen de weilanden.
Écht té mooi was het daar.
We kropen met ons hele hebbe en houwe door den prikkeldraad, hopsten in onze schaatsjes en krabbelden wat over het ijs.
En het was zó fijn.
En zo rustig.
En ’t was zó’n heerlijke middag….
Nou.
Dát wilde ik gisteren dus schrijven,
en niks over oorontstekingen en krijsende kiendjes.
Reacties