08-02-2012 22:06
Nou.
Dat bedje op de oude plek,
dat hielp dus geen ene snars he?
En met lood in mijn schoenen…oh nee, op blote voeten … sleepte ik mezelf én mijn wallen zo’n keer of 4 richting zijn kamertje.
Na 4 keer kon ik ’t niet meer opbrengen en nam Paul het stokje over.
Krijsen krijsen krijsen.
Niet nor-maal meer.
Hij kotsmoe
Wij kotsmoe.
Báh báh báh!
En dan overdag he?
Dan is ie zó blij, vrolijk en totaal NIKS aan ut handje.
Maar ’s nachts…oeijoeijoei
dán is het feest hier.
Dus toen hij vanavond na een half uur wéér aan het krijsen sloeg,
zakte de moed me in de schoenen….
en twitterde ik: IK WORD HE-LE-MAAL GEK!!
En toen.
Zomaar uit t niets de vraag:
heeft hij geen oorontsteking?!?!
huh?
Nee joh!
Ben vorige week nog bij kno-arts geweest.
In beide oortjes vocht, maar een ontsteking had ie dan toch moeten zien?
Toch?
TOCH?!?!
TOCH?!?!?!?!?
Tja en toén ging het opeens heel hard op den twitter en in mijn koppie.
Overdag heeft ie nergens last van, alleen ’s avonds in bed.
Gek toch?
Nou, nee, blijkbaar is s’avonds de druk op ’t oor groter had ooit een dokteur gezegd.
Maar bij óns in bed slaapt ie wél beter, riep ik terug
ja?, dan slaapt ie zeker op je kussen?
En ligt ie dus schuin, waardoor de druk dus minder is…!
En hoe meer ik erover nadacht.
Hoe duidelijker het voor mij was.
Is.
‘Maar pótverdikkemes.
Dit hakt erin zeg.
Het voelt alsof er iemand op mijn kop staat te springen en cónstant roept:
WAT
BEN
JIJ
EEN
SLECHTE
MOEDER!
Mijn twitter-mailbox stroomde opeens vol met heel veel zinnige tips, wat wél én juist NIET te doen.
En oh dát was fijn.
Mijn twittervrienden schopten dat irritant springende en schreeuwende mannetje van mijn kop en riepen in koor:
JIJ BENT EEN TOPMOEDER!
Kijk!
Dat hielp.
Dus prutste ik zojuist wat met een zetpil, sprietste wat neusspray én legde een kussen onder zijn matras.
En poéf….hij viel meteen in slaap….
Én hoe ik gisteren stond te janken van schattigheid door zijn gekus en gezwaai,
jankte ik vandaag door zijn serene rust…..
HIJ SLAAPT!
Reacties