04-02-2012 22:55
Gistermiddag keek ik de sneeuw gewoon uit de lucht.
In Eindhoven sneeuwde het….
In Helmond sneeuwde het…
Maar bij ons noppes nada!
Maar rond 15 uur begon het dan éindelijk.
Echt veel is er niet gevallen,
maar mán wat word ik daar blij van, van sneeuw.
Vandaag haalde ik onze schaatsen tevoorschijn en kocht ik nog gauw nieuwe bandjes voor Ruup zijn glijertjes.
Ik wurmde Olivierke in zijn skipèkske en daar gingen we.
Op zoek naar ijs.
Met z’n vieren stuiterend op weg naar ijs.
Onderweg reden we een fietser voorbij met een ijshockey-stick op zijn schouder.
Woeiiii.
Zou het dan écht?!??
Het stuiterbal-gevoel in mijn buik werd groter en groter.
En toen ik de dichtgevroren vijver in ons durp zag,
voelde ik een gevoel van geluk als een warme deken over me heen vallen.
We zetten Olivier op de slee, propten onze pootjes in de schaatsen en bonden Ruup de schaatsjes onder.
Dit klinkt heel makkelijk, rustig en rielekst.
Niets was minder waar.
Voordat ik beide pootjes in mijn schaatsen had gewurmd, waren we een half uur verder.
En intussen krijste Olivier als een speenvarken.
Paul deed even een rondje proef en daarna ff met Ruben.
Ik stond daar wat met Olivier te hangen.
Die vond het NIET grappig.
En liet dat ehh..nogal merken.
Ik probeerde ook nog even met Ruben te schaatsen, maar halverwege was 1 bandje van zijn schaats los en tja… probeer die, op t ijs, maar weer een goed te krijgen.
Kláts.
Daar lag ik.
Lekker.
Half strompelend gingen we terug.
O’tje nog immer krijsend.
Tja.
Toen was dat warme deken van geluk opeens heel gauw verdwenen.
Ik schopte mijn schaatsen uit en ging maar met O in de auto zitten.
Tja.
Het was een typisch geval van:
gelukkig hebben we de foto’s nog…
Van het leuke kwartiertje….
Goh…misschien hadden we O gewoon moeten laten slapen tot ie wakker werd en niet zomaar uit zijn bed te plukken?
Hoe zou jij het vinden: zo vanuit je bed het ijs op?
Daar zou ik ook van huilen ja.
Morgen poging 2?
Reacties