02-02-2012 09:31
Meer en meer verbaas ik me over die kleine O
Nou ja klein?
Die gaat me toch hárd mensen!
Écht niet normaal.
Zo logde ik een tijdje terug over dat ie kon lopen enzo en nu rent ie al bijna
door de kamer.
En weet je wat het sinds een dag of twee is?
Hij begrijpt me!
Hij snapt wat ik zeg.
Écht.
Dit is zó maf.
nah ja, niet maf natuurlijk, want heel normaal en volgens het boekje enzo,
maar het is meer het besef denk ik.
Gisteren haalde ik hem op bij de oppas en terwijl ik met gespreide armen door mijn knieën zakte voor een dikke knuffel,
liep meneertje zó roéf langs me heen en raapte zijn jas van de grond!
Echt zo van: oke. dáár ben je! Kóm we gaan.
Haha.
Ik moest zo lachen!
En toen ik gisteravond tegen hem zei:
kom maar, brengt mama je naar bed en ga je lekker slapen,
legde ut menkehet zijn koppie op zijn schouder! en stiefelde richting trap en hing aan de deurklink.
Nee, nee, éérst even tandjes poetsen en ik maakte het tandenpoets-gebaar.
Hij draaide zich om en keuvelde richting badkamer en wreef wat met zijn handje over zijn mond.
…..en ik raapte mijn kin van de grond.
Dit is zó maf.
Ik kan communiceren met mijn kleine O!
Mijn lieve kleine O
Mijn blije kleine O
Mijn kleine O, die zo klein niet meer is!
Maar als ie slaapt hè?
Mán, dan kan ik ‘m wel opvreten, zó mooi is ie…
En geef me eens ongelijk?
Reacties