13-01-2012 21:25
Die oudste zoon van mij,
daar is iets mee.
Ja niet zo van: dat hem iets mankeert,
maar dat er “meer” is zeg maar.
Ik logde er pas al eens over..
Gisteravond.
Hij had met papa in de schuur gewerkt en ik ging ‘m halen omdat het bedtijd was.
Snoetje wassen, tandjes poetsen en plasje doen.
Toen hij opeens zei:
er staat iemand achter je!
Ik kijk om en zie niemand, maar zeg
hoi! ik kan jou niet zien,
wie ben jij?
Dat is Feie!, roept Ruben enthousiast.
Heeej Feie!
Wat leuk dat je hier bent, blijf je logeren?
Jahaaaa! riep Ruben dolblij
En zo gebeurde het dus dat ik gisteravond,
2 kleutertjes in 1 bed onderstopte en een kus gaf.
En niet teveel kletsen he?
riep ik toen ik de trap afliep.
Nee, mam!giechelde Ruben
Toen Ruben vanmorgen wakker werd, vroeg ik:
En? Is Feie er nog, want ik zie haar niet.
Ja!, maar ze is een beetje bang en ligt onder mijn bed.
Hij kroop onder ’t bed en haalde haar er onder vandaan.
En zo kleedde ik vanmorgen 2 kleutertjes aan.
1 met jongenskleren en 1 met meisjeskleren.
’t meisje een bloesje met knoopjes en schoenen met bloemetjes op de achterkant.
Ze ontbeten voortreffelijk.
Hij een beschuit, zij een boterham met chocopasta.
Hij dronk chocomelk en zij fristi.
Toen het tijd was om naar school te gaan, deed hij haar jasje aan en andersom ook.
Ze liepen handje in handje naar de auto en ik bracht ze naar school.
mama?
Straks komt Feie ook weer mee he?
Ze mag op mijn grote feest komen van mij.
Oke!
Prima.
Tot straks.
Veel plezier!
…………..
Reacties