08-01-2012 09:50
Tja,
die graasj…
ik durf er bijna niet over te beginnen
Wanneer ’t allemaal begonnen is?
1 september braken we de oude schuur af,
dat was te gék natuurlijk!
Daarna ging ’t hard.
De werkmannetjes kwamen met groot geschut en de fundering werd gestort.
Zo ergens halverwege september…
En zowaar eind september was er gewoon een halve graasje gemetseld!
Tja,
werkmannetjes dat zijn toch altijd “aparte” tiepjes.
Beetje sjabbie-ietwat onfatsoenlijk volkje.
Tenminste die van ons dan.
Nee ik zeg ’t fout.
De ene was heel netjes en t dikke werkmannetje minder netjes.
Zo dus.
Het dikke werkmannetje (DW-tje) belde heel veel maar deed in de praktijk weinig.
Vandaar ook zijn uiterlijke verschijning waarschijnlijk.
Maar goed….
Halverwege oktober waren ze goed gevorderd en was er al sprake van het storten van de vloer.
Maar daar kwam vanalles tussen.
Ook duurde het opeens lang voor de ramen erin kwamen.
Waarom?
Geen idee.
Maar op zekere dag kwamen ze met 3 man tegelijk en na 1,5 uur zaten hóp de ramen erin…
Dat ze meteen ook wat andere zaken af konden maken,
kwam neit bij hun op blijkbaar.
Vreemd, want ze moeten toch elke keer van ver weg komen.
Blijkbaar waren de mannen al ergens anders aan een project begonnen terwijl ’t
onze nog niet klaar was.
Maar goed.
Klein projectje tussendoor , prima.
Intussen hadden we al wat telefoontjes van het DW-tje opgevangen,
dat er op verschillende andere projecten wat problemen waren.
Hmmm.
Geen fijn gevoel nee.
Op een vrijdag, stond opeens een meneer aan de deur.
Bleek de voeger te zijn.
Huh?!?
Ik wist van niks.
Had die geluk dat ik thuis was.
Dat soort communicatieve ongein dus.
Maar oke, de voeger deed zijn werk prima.
Kijk, zo kan het ook dus.
Dat de moeder van het DW-tje opeens op sterven lag,
was natuurlijk erg vervelend en daar hadden we begrip voor.
Maar toen ze een maand later nóg leefde,
begon onze ergernis groter en groter te worden.
Zéker toen hij niet meer op onze telefoontjes reageerde.
Intussen waren we maar aan het dak begonnen.
Het was inmiddels eind NOVEMBER.
Ondertussen belden en belden we maar met het DW-tje en kwam hij zijn afspraak keer op keer niet na.
Tot op zekere dag.
Hij leverde wat zand en cement en met zijn dunne-werkmaatje
kwakten ze er een vloertje in.
Nou ja.
Een wildwaterbaan was er niks bij, bleek bij daglicht.
Een en al hobbel.
Onze garage-deur-man zei: als de vloer erin ligt,
kom ik nog een laatste keer preciés de hoogte meten,
en dán gaan we de deur op maat maken.
Inmiddels waren we alweer heel wat weken verder en toen we met gekruiste vingers voorzichtig naar de leverdatum vroegen hoorden we:
begin JANUARI!!
Écht.
Dat was zo KLOTE!
We hadden de graasj zó graag voor t nieuwe jaar dichtgehad.
maar leider pindakäse…
Goed.
Na wéér verschillende bel-pogingen kregen we het DW-tje eraan en zei hij dat hij dat wel weer netjes kwam maken met een of andere egalisator.
Dat het hoogteverschil plusminus 5 cm was,
bleek voor ons onoplosbaar met dunne egalisator.
maar goed, wie zijn wij?!?
Hij kwam zijn afspraak wéér niet na en op een zekere avond stond zijn dunne werkmaatje voor de deur.
Om te kijken wat er aan de hand was….
Deze bleek ook amper fatsoenlijk contact te kunnen krijgen met het DW-tje,
maar kreeg t wel voor mekaar dat het DW-tje ons belde.
2 dagen later kwam een NDW-tje (een nóg dikker werkmannetje) alles fiksen.
Dus toen ik even tussendoor ging kijken hoe t ging,
en dus een trauma voor t leven heb,
want NDW-tjes hun bilspleten wil NIEMAND zien!!
Maar dat vloertje?
Dat zag er súperstrak uit!
Voéf!
Een last viel van onze schouder.
Fijn!
Het DW-tje belde snel erna om te vragen of we tevreden waren bladiebla..
Ja, dat waren we!
….
tot op zekere dag.
Paul had geklust in de graasj en veegde met een harde bezem zijn troep bij elkaar.
Huh?
Wanneer hij op sommige plekken met zijn voet over de vloer wreef,
kwam t allemaal los..
Hij kon wel blijven bezemen!!
OH NEEEEEEE!
Dáárom lagen er nog zoveel zakken cement in een kruiwagen!
Dat NDW-tje had gewoon véél zand en een beetje cement gedaan!
En dit was het gevolg…
Écht waar.
We kunnen wel jánken!
In de hele vloer zitten van dit soort kraters….
WAT EEN PRUTSERS!
ik kan er niks anders over zeggen hoor.
Maar goed.
Vandaag maakten we de windveren op het dak en werd de zijdeur erin gehangen.
Als t goed is komt vrijdag dus de garagedeur.
Hopelijk gaat dit in 1 keer goed.
Nou.
zo zijn de omstandigheden tot nu toe met de graasj dus….
EEN EN AL DOFFE ELLENDE
U kunt zich voorstellen dat we er he-le-maal klaar mee zijn.
en dat we allebei heel blij zijn wanneer alles dicht is.
Die vloer,
dat komt wel goed….ooit… hoop ik.
Eerst die deur afwachten.
Ondanks alle ellende ziet het project graasj er mooi uit hoor.
Die vloer even negeren dan he?
Hij is súpergroot en Paul zijn droom is bijna uitgekomen.
Dan kan hij daar úren gaan klussen en rommelen.
Een mooie grote werkbank maken, allemaal kasten met zijn gereedschap en stuff.
En ik ben zó blij voor hem.
Mijn liefste lieverd!
nog éven doorbijten….
Reacties