13-11-2011 20:05
Sinds we kinderen hebben,
heb ik niet meer zon zin in onze eigen verjaardagen.
Zo druk en zo vlak na elkaar allemaal.
Zo druk en zo vlak na elkaar allemaal.
En aangezien dat ene autoritje niet geheel vlekkeloos
(letterlijk én figuurlijk) verliep,
deden we vandaag een nieuwe poging….
Met de bandjes om de polsen
versloegen we spuugloos de eerste rotonde,
de oprit van de snelweg én bereikten we onze eindbestemming.
(dat ie 10 min voor aankomst begon te piepen over misselijk zijn,
werd al gauw verholpen door een “zabbel-snoepje”
Naar d’n Efterling dus!
We hadden Ruup maar niks gezegd,
anders werd ie misschien al misselijk van de zenuwen.
Mán wat was t leuk zeg
En mán wat was het koud daar!
Alles al in winterse sferen.
Ik verdenk ze ervan ijsairco’s te hebben geplaatst.
En die Ruup hè?
Die had de dag van zijn leven.
En ik ook dus.
Want als mijn kiendjes gelukkig zijn,
ben ik dat ook….
En hier hé?
Bij élke paddestoel ging hij luisteren
En bij élke paddesstoel stond ik met een brok in mijn keel..
zó lief!
Van 10.30 tot 16.30 huppelden we door ’t park en toen vonden wij het welletjes.
En Ruben?
Die was niet moe…alleen zijn benen..!
Yeah, right!
En ik?
Ik had een tópverjaardag!
En denk dat we het zo ieder jaar maar gaan doen!
Oh!
Zing gerust mijn reaktiebox vol he lieve lezertjes,
wat vond ik ’t jullie reakties gewéldig
Zeg.
Even wat anders trouwens…
kunnen jullie inmiddels nog normaal “Efteling zeggen?!?!
Reacties