30-10-2011 21:30
We gingen een weekendje weg.
Met mijn familie.
Dat wil zeggen, mijn ouders, mijn broer & co en wij dus.
Dit was de 3e keer dat we gingen.
Vorig jaar niet,
toen moest ik zonodig bevallen van ons 2e wondertje
Best een geldig excuus vond ik zelf.
Dit keer was Winterberg het einddoel.
Duitsland dus.
En wel in Der Brabander.
Dat we er op de heenweg maar liefst 4 uur over reden in plaats van de beloofde 3,
was eigenlijk niet nodig geweest. Taaltechnisch gezien.
Ik vind het heerlijk dat je in het buitenland, de taal van het land spreekt,
ook om alles weer even op te frissen,
Maar ik geloof dat ik tijdens dit buitenlandse uitstapje ongeveer 10 duitse woorden heb gezegd en dan in de trant van: Auf Wiedersehen, Danke dat dus…
Dat vind ik apart zeg maar…
Dat mensen naar buitenland gaan om…NEDERLANDS TE PRATEN!
Maar goed.
Het was supergoed verzorgd.
Het eten was heerlijk en we hebben leuke dagen gehad!
Er was tijd voor een spelletje,
waarbij Ruben met een pruillip riep:
IK WIL ÓÓK SCHAKELEN!!
En gewoon tijd voor gezelligheid samen!
Oh ja.
Nog een verhaal…
Een nogal strakke actie van mijn kant.
We gingen rodelen.
Vroeger hadden we dat wel eens gedaan.
Mán wat had ik daar zin in.
Maar van te voren liepen we nog even over een hele hoge brug en kon je heel goed de échte bobsleebaan zien.
Keistoer allemaal.
OP ’t eind van de brug kon je met een trap óf via de glijbaan naar beneden.
Ik, soms nogal stoer en overmoedig aangelegd dacht: ik ga met de glijbaan!
Bovenaan stond nog iets over synthetische kleding en dat dat veel sneller ging,
maar daar las ik vluchtig overheen.
Ik zwieperde mijn lijf door die glijbaan en voordat ik met mijn ogen kon knipperen lag ik onder in een hoop met houtsnippers.
Volledig gelanceerd en KEIhard mijn hoofd gestoten.
Écht.
LOEIHARD ging dat.
Meteen daarna duizelde het me en leek ’t alsof iemand met een kohlpotlood aan de binnenkant van mijn ogen had zitten kleuren.
Kon elk moment van mijn graatje gaan.
Écht waar!
Dus hield ik me maar heel rustig en liet ik het gerodel met liefde aan me voorbij gaan.
Ik was blij dat ik ’s middags een uurtje kon liggen.
Vanmorgen tijdens het douchen voelde ik een beurse plek op mijn hoofd én pijn in mijn nek….
Dat ik er verder niks ernstigs aan heb overgehouden..
Ik mag écht van geluk spreken!
Doe ik nóóóóóit meer dus!
Beloofd!
Reacties