24-10-2011 20:58
Ehm mensen.
Dat getik op de ruit door dat vogeltje was maar verzonnen
dat snapte je toch ook wel, toch?
Toch!!?!?
Enniehoe.
Vanmorgen moesten we voor ’t laatst naar ’t “constulatiebureau”,
aldus Ruben..
Daar zouden de mevrouw hem gaan meteren, wegen, moest ie plaatjes kijken met een gekke bril op én kreeg ie een prik.
Oei.
Tja die prik.
Ik had hem al verteld dat het wel pijn kon doen.
En dat ie dan bést mocht huilen.
Ik gooide de kwestie twitterland in,
hoe andere moeders dat aanpakten.
Eigenlijk allemaal zoals ik ’t al had gedaan,
al was de optie: vertellen over de prik als je daar binnenkomt,
niet bij ons van toepasssing, want ik had t al verteld en weet zéker dat Ruup zich flink genaaid zou voelen….
Een zelfmeegebrachte pleister vond ik een héle goeie tip,
dus vanmorgen werd er een met heel veel zorg uitgezocht..
Ik weet niet wie ‘m ’t meeste kneep,
mama of Ruben.
Ik had geen idee hoe hij zou reageren,
maar ook weer wel eigenlijk.
Maar goed.
Met het groeiboekje onder zijn arm liep hij stevig door.
Mete(re)n (105,8 cm)
Wegen. (18,6 kilo)(!)
De ogentest deed ie goed.
Nog wat gekeutel met onnozele blokjes,
Rondje tekenen,
over een lijntje springen.
Hij deed het nog net niet met 1 vinger in de neus…
En toen was ’t zover:
Dé prik…
Hij mocht kiezen: een kleurplaat of een sticker.
Hij koos een kleurplaat.
We vertelden de mevrouw dat we al een mooie pleister bij ons hadden.
Dat vond ze een tóp-idee!
Hij moest tot 5 tellen en toen was ’t klaar.
een beetje beteuterd en bang keek ie
en besefte toen: het was klaar!!!
Zonder te huilen!
Mán wat was ik retetrots op ‘m!
Mijn kánjer!
Reacties