doordenderen…

U heeft ’t door he?

Ik heb ’t een beetje gehad.

Geen puf of zin meer om wat te schrijven.

Weet ook even niet meer wát ik moet schrijven.

Ben op, gaar en aan vakantie toe.

 

Gisteren ook zo’n dag.

Ik werk op vrijdag van 11 tot 16.

“rielèèèèkst” hoor ik jullie denken, maar niks is minder waar.

gelukkig kan ik op vrijdag een uurtje langer slapen dan normaal.

Om  7.00 schrik ik wakker, gooi mijn wallen over mijn schouders en sleep mezelf uit bed.

Dan trommel ik een peuter uit bed en mopper dat ie moet gaan plassen én op moet schieten.

Eenmaal aangekleed probeer ik er wat brood in te krijgen en graai nog net mijn baby uit zijn bedje om mee te gaan de peuter naar school te brengen.

Als de kleuter geluk heeft, is zijn “boekentas” gevuld met brood en wat te drinken.

 

En dat allemaal op de automatische piloot ,he?

Want wakker ben ik absoluut niet.

 

Met een beetje geluk ben ik om half 9 weer terug, prop gauw een wasje in t massjien en haal de afwasmachine leeg. 

En ik 1 vloeiende beweging graai ik de baby om te douchen.

Om 10 uur zijn we dan helemaal schoon, aangekleed, toonbaar én een béétje wakkerder.

Beeb niet, die is alweer toe aan een slaapje.

Ik diep in mijn hartje ook.

Intussen komt schoonmoeders binnenwandelen voor haar oppasdagje.

Al kijkend naar de klok, probeer ik alle nodige info door te brieven.

Dat ons hele dorp afgesloten was en ze om moest rijden om Ruup op te halen, was ik dus even vergeten door te geven….

 

In alle haast struikel ik naar mijn auto.

Zucht.

Rust.

Nee.

Snél!

 

Nèt op tijd kom ik aan op mijn werk.

Oke.

Werken.

Waar moet ik beginnen?

Pff.

Koffie.

oh nee die lust ik niet.

bier dan?

 

uiteindelijk krijg ik tóch ’t een en ander gedaan.

Vraag me niet hoe.

Om 15.55 sluit ik alles af en dribbel ik weer naar buiten.

Op naar cesarientje.

Want pijn in mijn rug.

Niet gek met die 10-kilo baby van me.

Die de nacht van te voren 2 uur lang huilde en ik dus 2 uur minder sliep

Goed.

Cesarientje dus.

Een rugmassage.

Normaal fijn en rustig.

Nu niet.

Ben súper opgefokt en hyper.

Dat kwam ook door die ene mail.

Waar ik niks over mag zeggen.

Dus doe ik dat ook niet

 

16.45  uur hol ik daar weer naar buiten.

gauw eten kopen voor mijn jongens.

Want ik ga sushi-en met mijn lieve vriendinnetje.

En de jongens moeten eten.

 

om 17.15 sta ik te koken

om 18.00 ruk ik een krijsende peuter van mijn lijf.

om 18.15 pluk ik vriendinnetje van ’t station.

Zij net zo hyper als ik..

 

Ons verhaal van de dag lijkt akelig hetzelfde.

Haasten, rennen, vliegen, werken, mama zijn.

Het hoort er blijkbaar allemaal bij.

 

we gooiden ons verhaal van de dag eruit..

Ik belde nog even naar huis omdat de oven nog aan stond.

En toen was ’t klaar.

 

Niks zorgen.

Even bijkletsen.

Even niet zorgen.

 

Dat was fijn.

Dat hadden we nodig…

 

Aan volgende week denk ik nog maar even niet.

5 dagen werken

5 dagen doordenderen…..

 

Maar morgen hè?

Heb ik lekker helemaal NIETS wat ik MOET.

En doe ik dus ook lekker NIET wat ik zou MOETEN!

 

Zó!