30-03-2011 22:03
Goed.
Buiten het feit dat Olivier het liefst op zijn gehoorapparaatjes knauwt, gaat het eigenlijk best goed.
Wel 20 x per dag trekt hij ze uit.
De rechter dan he?
Hij heeft namelijk nog niet door dat er in zijn linkeroor óók zo’n overheerlijk oorsmeer-knauwding zit…
Gelukkig…
De oortjes-mevrouw zei dat we het gewoon keer op keer terug moeten doen.
Dan is het spelletje snel genoeg afgelopen….
Maandag kwam de oortjes-mevrouw dus weer.
Wéér vlogen er een hoop paperassen over tafel.
De begeleiding moet namelijk érgens van betaald worden.
Uit een of ander potje natuurlijk.
En dat moet worden aangevraagd.
Dat is nu gebeurd.
Dus kunnen we aan de slag.
Intussen vroeg ik me dus nog steeds af wát ze nou precies komt doen.
Ze legde me uit dat ze Olivier eigenlijk gewoon gaat volgen en dat ze kijkt hoe hij zich ontwikkeld qua spraak en taal.
Túúrlijk heeft ieder kind zijn eigen tempo qua ontwikkeling, maar zij gaat in de gaten houden of hij niet gaat stilvallen zeg maar..
Want waar ik bij voorbeeld ook nooit over had nagedacht is dat hij in mijn buik natuurlijk ook een hoop geluiden heeft gemist.
Ik begreep dus van de oortjes-mevrouw dat dat deel van zijn hersentjes dus ook nooit is geprikkeld.
Dat gaan we nu dus doen.
Prikkelen..
En vooral blijven prikkelen.
Hij krijgt nu wel geluiden binnen door zijn apparaatjes, maar weet ze niet te plaatsen.
De geluiden klinken namelijk blijkbaar heel metalig.
Nagemaakt dus.
Ikzelf heb dat metalige geluid alleen gehoord bij het indoen van mijn apparaatjes voor de eerste keer. Daarna niet meer.
Het ligt natuurlijk ook aan het gehoorverlies. Hoeveel geluid moet er “bijgemaakt”worden.
Door middel van geluidjes te herhalen en benoemen, kan hij ze plaatsen.
Door dat herhalen blijven zijn hersentjes dus geprikkeld.
Het kan dus zijn dat hij bepaalde klanken gaat omdraaien.
Óf het bij mij zéér herkenbare: vaas, haas kaas-verhaal.
Dat verschil hoorde ik dus ook nooit.
Tenzij het in zinsverband werd gebruikt. Dan kon ik er wel wat van breien.
Ze vertelde ook dat ze een soort gebarentaal gaan gebruiken.
Geen échte gebarentaal, maar ik meen dat ze zei dat het “gebarentaal als ondersteuning van de nederlandse taal” heette.
Mij was bij haar eerste bezoek al opgevallen dat ze naar een lachende Olivier keek en terwijl ze tegen hem zei : ben je aan het lachen? , ze tegelijkertijd een lach uitbeelde met haar wijsvinger…
Práchtig!
Het blijkt namelijk dat je hiermee mee kunt starten als kinderen 6 maanden zijn en dat ze terugcommuniceren als ze 7 of 8 maanden zijn. En dat is een stúk eerder dan dat ze kunnen praten!
Niet omdat hij niet kan horen, maar omdat door het gebruik van gebaren (en later plaatjes) alles beter blijft hangen.
Aldus de experts.
Toen ik net google-de kwam ik hierbij uit: KLIK!
Geen idee of dit hetzelfde is, maar ik vind het wel mooi om te zien.
En terwijl ik dit logje typ, bedenk ik me dat ik tijdens mijn zwangerschap bij een slechthorend-iemand op hyves een filmpje hierover heb gezien en dat ik toen heb gedacht: dat lijkt me eigenlijk wel heel gaaf. Maar dat was gebarentaal voor normaal hórende kindjes. Geen idee dus of dat hetzelfde is.
Zal ik maandag eens aan haar vragen.
Vragen.. vragen.
Ik krijg ze van heel veel mensen.
Helaas kan ik ze niet allemaal beantwoorden.
Ik ben geen expert namelijk.
De oortjes-mevrouw is dat wel.
Ik vraag nu dus maar aan alle mensen die met Olivier te maken hebben (oppas, opa’s , oma’s, familie, vrienden) of ze vragen hebben.
Óf dat ze er moeite mee hebben, want het eerste stuk is natuurlijk het állerbelangrijkste: accepteren dat hij een gehoorverlies heeft.
Want als dát is gebeurd, dán pas kunnen we verder…..
Reacties