12-03-2011 08:52
Eer-eergisteren begon ’t…een zeurderig gevoel in mijn onder- en bovenkaak.
Vooral de-vorige-week-vers-gevulde-kies deed pijn.
Ik kon er niet eens met mijn tong aankomen. zó’n pijn
Gisternacht mikte ik mijn lijf vol met pijnstillers en sliep dus voor geen meter.
Een hoop ge-auw-auw-auw en ge-oei-oei-oei.
En dat allemaal midden in de nacht ja..
Een rot-nacht dus.
Gistermorgen tegen heug en meug mijn tandarts gebeld om een spoedafspraak te maken.
Bleek deze nog met d’r kont in de confetti te zitten.
Óf in de sneeuw.
Geen idee.
Whatever ook. Ze was er niet…Vakantie
Ene tandarts uit het godverlaten Budel nam de waarneming over.
12.45 uur kon ik terecht.
De paniek sloeg toe.
Hoe ging ik dit in godsnaam allemaal doen vandaag?
En op zó’n moment merk je weer hoe afhankelijk je van andere mensen bent als je kindjes hebt.
Er werd namelijk nog een taart opgehaald.
Ik moest Ruben naar oma Coosje brengen én om 16.15 in Venlo zijn met O’tje.
Paniek dus.
Uiteindelijk kwam die lieve oma Coosje en was alles opgelost.
Ik met knikkende knietjes richting Budel.
Écht.
Mijn angst voor de tandarts was weer compleet terug.
17 kleuren scheet ik wel.
Niet normaal.
Maar goed.
Je hoeft maar pijn te hebben he?
Dan ga je graag…
Na korte uitleg tikte hij met een staafje tegen mijn kies en zie: hmmmm
Ik zo: wat hum?!
Tja…ik vrees voor een wortelkanaalbehandeling.
áááárrgh
Ik had daar al eens de meest vreselijke verhalen over gehoord, dus lichte paniek van mijn kant.
Ehhh, ik neem aan dat u dat wilt??!
Nou, liever niet, maar zo kan ik ’t weekend écht niet in, bibberde ik.
Hij verdoofde het zaakje en deed zijn werk.
Ik heb er echt niks van gevoeld.
Op een gegeven moment stonk het echt, dus mompelde ik: gátsie…!
Ik meende dat dat zijn tandartsspul was, maar toen zei hij: jaja, daar moet je heel veel pijn aan hebben gehad!
Was de ontsteking die ik rook dus.
Gatsiedegáts!
Na een half uurtje stond ik weer buiten met een rib minder.
Tjongejonge.
Denk dat ik ook maar tandarts word….
Opgelucht stapte ik weer in mijn auto.
Minder opgelucht was ik toen er een flinke barst in mijn spiegel zat.
Stelletje criminelen daar in dat godsverlaten durp.
Enniewee.
Ik was blij.
Nog wel wat last, maar meer door het gefrot.
Maandag mijn eigen tandarts.
Die mag ’t afmaken…
Inmiddels kan ik wel weer wat lachen dus…
Reacties
fijn weekeend!!