Toe aan een vrije dag..

Heb je 2 werkdagen erop zitten, dan ben je wel duchtig toe aan je vrije dag…
Dat ie dan van ’s morgens vroeg tot aan ’t eind van de middag volgepland zit, is minder….
Dus ging , net als alle andere doordeweekse dagen, om 6 uur de wekker en bleef ik heel recalcitrant tot half 7 in mijn bedje meuren.
Ik kon er écht niet uitkomen..
 
Maar goed, toen er even later een mama-roepende-Ruben  op de gang stond, omdat zijn oogjes elke morgen weer zitten dichtgeplakt, was ik roef-roef wakker!
Dus bikte ik zijn oogjes open en maakte ik er maar een grapje van.
HIj kan er intussen gelukkig om lachen, maar eigenlijk is het hartstikke zielig.
Ook die kleine Olivier haalde ik gisteren op met een klein rood ontstoken oogje met prutteldeprut in.
Daar kon ik vanmorgen dus vrolijk verder bikken…
Ik heb echt mijn roeping gemist.
Ik had beeldhouwer moeten worden!
 
Goed.
Om kwart over 8 stond Ruben op ’t schoolplein en meteen daarna reed ik door naar mien Stjèdje: Remunj.
Daar had ik om 9.15 uur een afspraak om oorstukjes voor Olivier te laten maken.

 
Dan gaat er een watje met daarin een draadje het oortje in en daarna spuiten ze een of andere pasta in het oor. Effe wachten en kláár!
Dit ging buitengewoon vlot vond ik zelf.
Gelukkig maar.
De mevrouw in kwestie kende ik al van mijn hoortoestellen.
Ze was blij me te zien en vroeg hoe het met mijn freubeltjes en frutseltjes ging.
Ik zei dat dat op een laag pitje stond en dat ik nu héle leuke taartjes maakte.
Ik had de zin nog niet uitgesproken of ik had alweer 2 taartbestellingen in mijn agenda staan!
Géwéldig als mensen zo enthousiast zijn!
leuk leuk!
 
Op de terugweg even bij mijn ouders gestopt om Olivier van zijn dagelijkse fruithapje te voorzien.
Dus knuffelde opa nog even goed met Olivier en toen ging de reis weer verder.
Ruben uit school halen.
Sjees sjees.
 
Eenmaal thuis een boterham gegeten en een half uurtje op de bank gelegen.
Poeh!
Moe!
 
‘S middags nog bij mijn zieke collega op bezoek geweest.
Op de terugweg nog snel wat taartboodschappen gedaan en om half 5 was ik thuis.
Pan-ne-gaar!
 
Fijn.
Morgen weer werken…kan ik weer even bijkomen….
 
 
ehh…by the way…
WAAR IS MIJN KLEINE BABY GEBLEVEN!?!?!
 

Reacties

Riz op 23-02-2011 20:44
ehh kleine baby? had je die dan?
 
En ik vind het altijd zooo lief en hartverwarmend hoe jouw pap met de kindertjes bezig is….
een echte opa! hihi

dus dat gezegd te hebben zeg ik nu slaap lekker…..

yvette op 24-02-2011 18:14
Had ik vroeger ook heel vaak, van die vastgekoekte oogjes. Gouden tip: voor het slapen gaan de oogjes en wimpers even insmeren met hamamelis zalf (drogist), gewoon met de oogjes dicht en even lekker smeren, plakt het niet meer vast!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *