26-01-2011 10:48
Gisteren streek ik me maar weer eens over mijn slechte-huisvrouw-hartje en ging snel even ons bed verschonen en stofzuigen.
Gauw nog even, voordat Olivier zijn flesjes-sirene aan zou slaan.
Bed afgehaald.
Matrassen omgedraaid en ondersteboven gelegd, want dát moest zei de verkoopster van onze nieuwe matrassen destijds.
Daarna stofzuigen.
Ook ónder het bed had ik me voorgenomen. dus tilde ik het hoofdeinde van de spiraal omhoog en probeerde in een zeer onnatuurlijke en niet-cesaritische houding het stof daar weg te krijgen.
En toen….poéf!
Stofzuiger uit.
Al lopend naar het stopcontact,zuchte, mopperde en steunde ik wat, want ik had waarschijnlijk de stekker eruit getrokken.
Hûh?
Stekker zat er nog in!
Dít moest een teken zijn!
Ik mocht vást niet stofzuigen van “dae van hiej boave”
En terwijl ik hem of haar op mijn knietjes dankte viel mijn oog op het donkere scherm van de wekkerradio..
Hûh?
Ook uit.
Licht uit.
ehh..
Koelkast uit
Afwasmachine uit
Verwarming uit
Spontaan werd het koud in huis….
Ik dook de meterkast in, want zo’ne handige ben ik wel en keek welke schakelaar ik weer omhoog moest zetten.
Hûh?
Allemaal stonden ze goed..
Dan móest het iets zijn bij ons in de straat dus stak ik de weg over naar onze oude buurtjes waar mevrouw net heel onnozel op de afstandsbediening van hun electrische garagepoort stond te drukken…
De stroom is uitgevallen, zei ik.
Oh ja, echt!?
Ze had de batterijen van t ding al vervangen, maar de klommel deed het nog steeds niet.
Stroom weg dus.
Hmm
Andere buuv sms’te me dat het halve dorp eruit lag.
Nou fraai is dat, dacht ik
Opeens brak het moederzweet me uit.
Flesje!
Melk!
Liefst warm ook nog.
MAAR HOE?!?!
Geen stroom= geen waterkoker=geen magnetron= geen flessenwarmer=geen warme melk dus.
Jeetje, wat nu?
Vooroorlogse overlevingstechnieken schoten door mijn hoofd.
Zal ik erop gaan zitten?
Of tussen mijn (.)(.) stoppen?
Het bleek dat er altijd nog wat warm water in de ketel zit, aldus Paul, dus vulde ik
een thermosfles met heet water.
Pfieuw.
Mijn flessenprobleem was opgelost.
En terwijl ik me zat te bedenken wat ik zou gaan doen, sprong na een half uurtje de stofzuiger boven weer aan.
Ik maakte een sprongetje van schrik.
Maar ook van blijdschap.
Hoeráááá ik mocht weer stofzuigen!
*Dankt “dae van hiej baove” op haar blote knietjes*
….NÓT!
Reacties