21-01-2011 20:05
Terwijl ik gisteren het poedersuiker-logje typte moest ik aan mijn moeder denken.
Zij vertelde me een tijd geleden preciés hetzelfde verhaal.
Over toen ze vroeger thuis was en voor ons zorgde.
Op een gegeven moment klom ze tegen de muren op en kreeg opeens allemaal
last kwaaltjes.
Om gék van te worden, dat thuiszitten.
Dus ik heb ’t van geen vreemde, dat onrustige…..
Op twitter werd me door mede-mama’s duidelijk gemaakt dat ik écht niet de
enige ben en dat velen zich hierin herkennen.
En mensen daardoor écht niet denken dat ik minder van mijn kindjes hou dan een thuisblijfmoeder.
En dat voelde goed.
Wat ook heel goed voelde waren de lieve berichtjes van collega’s die ernaar uitkijken dat ik weer kom werken en dat het zonder mij maar een dooie boel is…
Maar het is allemaal zo raar.
Ik ben veranderd.
Zo vertelde ik gisteren tegen mijn bezorgde moeder: ik kan wel naar de stad gaan, maar ik heb niks nodig!
N.I.K.S. N.O.D.I.G…,hoort u dat?!?!
IK, die zegt dat ik niks nodig heb uit de stad.
Mán, dat had je me 10 jaar geleden moeten vertellen en ik had je keihard in je gezicht uitgelachen.
Maar goed.
Vandaag ging ik een nieuwe uitdaging aan en ging met zowel peuter áls baby douchen….spannend, maar zo fijn.
Ik was in al die maanden dus nog niet met die kleine Olivier onder de douche geweest.
Kippetje-eitje….ga ik vaker doen dus!
Vandaag vluchtte ik mijn huis uit dus.
Vannacht lag er een kotsende peuter in ons bed en voelde ik opeens ook krampen in mijn buik…Gelukkig zette het bij mij niet door.
Ruupie hield ik een dagje thuis,want die had dus heel slecht geslapen.
Ik liet het huis compleet ontploft achter en reed naar mijn ouders.
Daar liet ik me volstouwen met lekker eten.
Verder deed ik helemaal niks nuttigs.
Héérlijk dagje dus…
En toen ik thuiskwam had ik opeens een heel hangerige peuter en een zieke man in bed….
Joehoe.
Weekend……
En volgende week mijn laatste week verlof…..
Reacties