17-12-2010 12:28
Voordat u aan dit logje begint te lezen ga ik maar vast vertellen dat ’t een janklogje is.
Voor mij dan he?
Voor u hoogstwaarschijnlijk niet…
Goed.
Mijn doel van vandaag was de bovenverdieping stofzuigen en poetsen.
Én de kleertjes van Olivier uit te zoeken.
Het is namelijk een beetje zielig om hem koste wat kost in dat übercute “sjattepoemelke” shirtje te blijven proppen.
Dat je het idee krijgt dat je bij het aankleden opeens een armpje in je handen hebt,
je weet wel, net zoals dat vroeger bij je pop wel eens gebeurde.
Of dat je dat armpje in een bocht draait wat eigenlijk niet zou kunnen.
Lang leve de flexibliteit van de babies zeg maar.
Maar goed.
Wanneer dit armpjes-geprop bij het merendeel van de kleertjes gaat plaatsvinden, dan is het écht tijd voor een nieuwe garderobe.
Financieel gezien is een tweede jochie natuurlijk een énorm voordeel, want ik hoef de kast maar open te schuiven en de kleding valt me als ’t ware tegemoet.
Niks shoppen en geld uitgeven dus. Is ook wel eens fijn, zo in die dure decembermaanden…
Héél systematisch had ik alles opgeborgen, alleen kon ik nu het systeem éven niet ontdekken. Dus gooide ik 62/68 op een stoel en deed 50/56 weer in een doos.
Stápels kleren, écht niet normaal.
En toen begon ’t he?
Brúllen zeg ik je…..
Jánken….
boehoehoeoeooe mijn állerlaatste babietje is nu al uit de kleinste maatjes gegroeid.
Ja u leest het goed.
Állerláátste baby hier in Huize Aapie.
Tenzij iemand mij een meisje kan garanderen.
Dan wil ik misschien nog wel…
Het is ook zo dubbel.
Mijn gevoel zegt namelijk: ja joh! 1 kindje meer maakt ook niet uit, maar mijn verstand zegt NEE.
Het lijkt me gewoon niet praktisch.
Én t lijkt me zo druk..
Ik wil ook nog gewoon leven he?
En aan kindjes hangt ook een prijskaartje, ik weet niet of u dát al wist?
Die knopjes van ons geldboompje zijn met dit weer hartstikke bevroren, dus ik vrees dat er weer niks aan komt te hangen komend jaar….
Goed.
Ik dwaal af.
Sommige kleertjes, daar kan ik dus geen afstand van doen.
Die bewaar ik weer ergens apart.
Net zoals dit blauwe shirtje. Dát was toch wel ’t meest favoriete!
En ’t liefste…
De opvolger is de groene…die vind ik ook zo schattig!
En dan deze lieve slofjes.
Gemaakt door mijn moeder…die kan ik toch niet wegdoen?!?
Iemand op twitter schreef: hang ze in de kerstboom! en ik denk dat ik dat ook maar doe ook!
Zo kunnen we ons elk jaar weer verwonderen over hoe klein die voetjes waren…
Ja ..ach.
Het hoort er allemaal bij he?
Zo!
Ik heb t van me afgeschreven en ben weer rustig.
En kijk dan toch…..in een maatje groter is ie toch nog veel schattiger?!?
Reacties