27-10-2010 11:00
Zowel bij de geboorte van Ruben áls bij die van Olivier denkt iedereen:
láát ze maar even….
Gevolg: ik zit hier hele dagen retetrots thuis te zitten terwijl ik de hele wereld
ons 2e wonder wil laten zien.
Tja, dan maar gewoon over tot de orde van de dag.
Staat gewoon om half 7 op, geeft baby de fles en zorgt ervoor dat je met 2 kids
om 8 uur in de auto zit op weg naar Rubens’ school.
Ja óók als ’t regent.
Dan ook mag ’t kleine prulke mee.
Maar die vindt alles wel prima geloof ik.
Zolang hij maar op tijd zijn eten krijgt is ’t mannetje content.
Mooi toch.
Geen gezeur, gewoon tevreden.
En zo is het dus dat ik ‘m om 23 uur zijn laatste fles geef en rond 3 uur nog eens op mag staan, en dan ’s morgens om 7 uur weer.
Kijk!
Dát is nou opvoeden!
Hátsiekedee.
Geen gezeur, gewoon tevreden
Kijk maar….
Wat is ie al veranderd hè?
Het échte baby is er al bijna vanaf vind ik.
’t is nu al een echt mannetje….niet?
En gisteravond gebeurde ’t!
De kindjes lagen om 20 uur in bed en Paul en ik deden ’t!
Dát was lang geleden.
Maar nog preciés zoals in mijn herinneringen….
Van 20 tot 23….toen was ik kepot meug.
Oh?
Je wilt weten wát we deden??
Nou ….ehhh…dit dus:

Reacties