23-10-2010 19:46
Vandaag is het precies een week geleden.
1 week geleden dat ik ’t voor de 2e keer flikte.
Want net zoals bij Ruben, riep ik tijdens de zwangerschap: ohh die poep ik er zó uit.
Dat was de eerste keer namelijk ook het geval geweest.
Positieve instelling, geen gezeik, geen gemiep, uitpoepen die handel.
De plopperdeplop-instelling zalkmaarzeggen
Nu moet ik éérlijk toegeven dat ik ‘m op ’t laatst wel een beetje begon te knijpen…ehhh…jaja iedereen zegt wel: ach, die tweede gaat veul sneller..
die weg is al eens begaan bladiebla..je kent ze wel..
Ook de verloskundige was er vást van overtuigd dat ook dit weer een makkie zou zijn.
Een natuurtalent noemde ze me.
Tja…en dan geloof je dat maar hè?
Dus ja, toen de verloskundige me om 17.45 uur voor de 2e stripte en ik na 10 minuten de deur weer achter haar dichtdeed, voelde ik eigenlijk meteen al een wee.
Zozo dacht ik nog…die heeft dit keer haar werk goed gedaan!
Van 18.45 uur tot 20.45 uur hield ik de weeën bij en concludeerde dat deze om de
5 minuten terugkwamen.
Ik belde de verloskundige en die zou naar me toekomen…
Om 21.45 was ze er.
Ze had me van te voren gezegd: bel me liever op tijd, dan dat ik weer binnenstruikel
om de baby op te vangen…
Dus deed ik dat. Braaf als ik ben.
Ik had namelijk géén idee hoe snel of langzaam het allemaal zou gaan….
Ze belde de kraamzorg en maakte het kraambed klaar met alle zeiltjes en toestanden.
Intussen hing ik aan kasten en deuren en pufte de weeën weg.
Tot het niet meer ging.
Ik ging op het bed liggen, perste 3 keer en…Olivier was daar!
Kippetje eitje!
En toen dat warme mensenlijfje uit mijn lijf flubbelde, riep ik in een vlaag van verstandsverbijstering dat ik nóg 16 kinderen wilde, maar dát wil ik graag even rectificeren…bij deze dus..
Maar goed.
Ik poepte ‘m er weer zomaar uit dus.
Ik douchte, en nog geen uurtje later stond mijn directe familie in de kraamkamer.
Ik liep gewoon alweer door het huis alsof er niks gebeurd was.
Hestel? Ja moe en ja een paar hechtinkjes.
Maar is dat nou echt álles?
Ik ben er van overtuigd dat mijn positieve instelling een hoop heeft geholpen.
Gemiep en gemiemel, daar heeft niemand baat bij.
Tuurlijk heb je niet alles zelf in de hand, maar ik het het toch maar mooi weer geflikt!
En toen ik gistermiddag door de keuken danste op de muziek van ABBA, dacht ik:
YÉS!!!….I DID IT!
Reacties