02-10-2010 23:50
Kijk, die Ruup hè?
Die kwam gewoon 8 dagen te vroeg. Eigenlijk de 18e januari, maar meldde zich dus braaf al de 10e.
Maar die kleine prengel im Bauch hè? Die niet dus.
Want anders was ik dus nú aan t baren geweest hè? Nee, die prengel blijft gewoon lekker zitten. En groeit…en groeit….
Maar 20 of 30 gram per dag las ik ergens..maar denk je nou écht dat ik dat geloof?!?
Hee hallo beeb?!? ikke hiero moet je er wel nog uitkrijgen, ja?!
Na die vreselijke hormonale dag met dat rode kruis , heb ik eigenlijk alleen maar
goeie dagen gehad vól energie.
En dat is zo héérlijk.
Gewoon nog een laatste eindsprintje in vanalles.
Tóch nog even wat kleine cadeautjes freubelen voor alle jarigen of pasgeborenen
om me heen.
Ál die taarten die ik had kunnen maken, heb ik vriendelijk afgeslagen.
Dat risico durfde ik dus écht niet te nemen.
Dat zo’n kindje geen verjaardagstaart zou hebben, omdat ik zonodig een kind zou moeten werpen…
Maar goed, als het kan, ga ik dus wél even naar die verjaardagen…mits…jajeweetwel…de beeb onderweg is dus.
Zo ook vandaag.
Kedootje gekocht en op weg naar de jarige.
Een beetje aan de late kant, dus het huis zat aardig vol.
Ik waggelde dus rustig via de achterdeur het huis binnen, waar ik meteen met open armen door de vrouwe des huizes verwelkomd werd:
” Ach maedje toch…wáát eine boek…..” en dat ie echt zoveel gegroeid was de afgelopen 2 weken… Kijk! Ik hou daarvan. Van die eerlijkheid!
De rest van de aanwezigen hield angstvallig hun adem in….
Een enkeling probeerde er nog vol overtuiging een “je ziet er goed uihuit” uit te persen, maar hun ogen spraken boekdelen.
Ik vroeg een afwasbare stoel en plofte neer.
Zo van “ploef”.
En ik voelde me ook “ploef” zeg maar.
Met allemaal hippe mensen om me heen in leuke , nieuwe trendy kleding.
En voor ’t eerst wilde ik óók weer mijn normale kleren aan.
Mijn laarzen en niet dat eeuwige enige paar schoenen dat me nog past..
En niet meer in die dikke buiken-kledij.
Maar goed, ook dát zijn de laatste loodjes..
en die wegen ’t zwaarst….
net als ik…
Reacties
Prulke klonk altijd zo lief. Prengel ietsje minder… jij bent het echt beu hè. Maar ik vind het ook onderhand wel lang genoeg geweest. Elke ochtend kijk ik hoopvol jullie kant op, maar neen, niks, weer geen bord in de tuin. Weet je wel hoe ik me voel… Neeej… ik hou het nog wel ff vol. Maar ik duim voor jou dat miss prulke nu echt bijna es komt kijken hier in de buitenwereld. Morgen bijvoorbeeld, kan ze mooi de laatste zomerzon meepikken!