25-09-2010 21:33
Vandaag wilde Paul graag naar zijn opa en oma op bezoek.
Dit hadden we ons eigenlijk in de zomervakantie al voorgenomen,
maar ja,
dat is toch véél leuker en spannender zo 2 weken voor de geplande bevallingsdatum?
Dus zo stonden we om 10 uur bij de plaatselijke warme bakker in ons durp,
om vervolgens binnen een uur in Nieuwegein te arriveren.
Het was heel leuk
en heel gezellig.
En wat waren ze weer blij om ons nog eens te zien.
Én mijn bolle buik.
Anton en Marion kwamen ook nog even gedag zeggen en buikje aaien..
We aten vlaai,
we aten boterhammetjes
Maar o-o wat worden ze oud zeg….
met een goed gevoel reden we huiswaarts.
We hadden de auto amper gestart of die miep begon al iets te blèren
over files en omleidingen..
Toen we voor de omleiding kozen zagen we al meteen dat we er dubbel zolang
over zouden doen dan op de heenweg..
Ook de nieuwslezer verblijdde ons elk uur met de mededeling dat heel Nederland deze zaterdag op z’n gat lag….wegtechnisch gezien dan.
Oh joy!….dat wil je toch meemaken?!
Tja, niks aan te doen….je wilt tóch naar huis hè?
Ik ademde maar eens flink in en uit en na een half uur rijden hadden we geloof ik
al 2 van de 5 files “mogen ervaren”.
Wát een feest.
Ook voor mijn bekken.
Dat zakte bij elke hobbel en bobbel een stukje meer in mekaar.
De wegenwachtertjes draaiden ook overuren,
óveral stonden auto’s langs de weg.
En óók mijn hoofdje draaide overuren.
Ik zag hele films voorbijkomen over langs-de-snelwegbevallingen,
bevallingen in een ambulance of andere varianten op deze versies.
Na 3 uur rijden kwamen we opgelucht en met slapend bekken thuis…
En toen brak ik.
Kon alleen nog maar huilen.
Wilde éven niks, niemand om me heen.
Die enórme jankbui en kwartiertje liggen luchtte erg op.
Daarna ging ’t wel weer…..
Nu doe ik éven niks meer,
tot die baby komt
…..als je het niet erg vindt?!?
Reacties