Wennen aan ’t nieuwe ritme…

Ja, ’t is echt ongelofelijk maar waar, maar gisteravond sliep hij dus de héle

nacht braaf in zijn eigen bed.

Tot 7 uur!!

We prezen hem de hemel  in natuurlijk in de hoop dat dat zou helpen..

Met gekruiste vingertjes begon ik vanavond aan het naar-bed-breng-ritueel.

Tandjes poetsen.

Snoetje wassen

Papa dikke knoef en kus

Naar boven.

Plasje doen.

Schone luier.

Hij doet ’t groene lampje aan, pakt pyjama, gaat op bed liggen.

Insmeren met Luuf, neusspray, neus ophalen, hoestdruppeltjes.
Ja voor ’t laatst vandaag, want ziekjes is ie niet meer.

Hooguit wat hoesten.

Boekje uitzoeken, mama leest voor…..

Daarna dieke kus en slapen….

 

En….

hij slaapt!!!!

 

Echt…

Ik durf ’t bijna niet te schrijven gewoon.

Zóooo fijn….

Maar even afwachten hoe laat hij weer wakker gaat worden!

Maar goed, hier ben ik heel blij mee.

 

Anyway.

Vanmorgen besefte ik me dat ik al een beetje aan mijn nieuwe ritme ben gewend.

Het ritme van Ruben naar school brengen en zorgen dat ie ook nog gegeten én gedronken heeft van te voren.

En daarna heb ik éven tijd voor mezelf.

Dus sloot ik mezelf maar weer op in de babykamer.

Alle spullen van Ruup eruit en alles voor de baby op z’n plek.

Bijna klaar.

Zó fijn!

 

Nadat ik Ruup uit school had gehaald, snel broodjes halen bij de supermarkt,

waar een fotograaf in de winkel stond…

Ik had ’t wel gelezen, maar was ’t eigenlijk alweer vergeten.

Ach ja…doe ook maar…

Dus maakte ik intussen zelf ook maar snel wat fotootjes van ons mooie mannetje.

 

 

Kijk nou toch!

 

wát een lekker ding is het toch he?